Sabam
De burgerlijke C.V. Sabam (Société belge des Auteurs, Compositeurs et Editeurs) bestaat slechts sinds 1922. Een groot deel van de auteurs en componisten zijn erbij aangesloten en hebben derhalve hun rechten afgestaan. Dit impliceert dat Sabam de toestemming geeft tot gebruik en de vergoedingen int, ook in het buitenland. Enerzijds was het voor de auteurs onbegonnen werk om overal te lande en ver over de grenzen heen te gaan controleren wat er met hun werk gebeurde. Een auteursrechtelijke vereniging drong zich op. Anderzijds is het ook voor de verbruiker een gemak om niet te moeten zoeken naar ondergedoken auteurs om hun toestemming tot reproduktie te bekomen.
Bij dit alles dringt de vraag zich op of een dergelijke centrale en machtige auteursvereniging dan ook geen zelfstandig leventje gaat beginnen leiden ver van de verzuchtingen van zijn auteurs?
De band tussen auteur en Sabam wordt ten dele opgevangen door de gekozen rechtsvorm van de coöperatieve vereniging. De auteurs en componisten worden deelgenoten van de vereniging en hebben doorheen de wettelijke organen ook een bepaald zeggingsrecht. Een duidelijke rem op de doorstroming ligt in het feit dat alleen de vennoten stemrecht hebben op de algemene vergadering en verkiesbaar zijn voor de raad van bestuur. Om stagiair vennoot te worden van Sabam moet men een bepaald bedrag aan auteursrechten ontvangen hebben. Zelfs als men het te bereiken quorum naargelang het kunstgenre aanpast is er geen vergelijking mogelijk tussen poëzie, toneel, film, video, klassieke of lichte muziek. Ook al heeft een dichter de Nobelprijs gewonnen, hij kan de concurrentie niet aan met een Will Tura, die dagelijks op radio of cassette te horen is. Een letterkundige die geen toneel geschreven heeft of niet verfilmd is, wordt nooit vennoot en blijft dus een tweederangsfiguur voor Sabam.