Vlaanderen. Kunsttijdschrift. Jaargang 42

[p. 123]

wij huldigen / wij gedenken

Letterkundige
Daisy ver Boven
John Flandersprijs 1992

In 1992 werden 95 nieuwe kinder- en jeugdboeken van Vlaamse auteurs gepubliceerd. Op 1 januari 1993 verscheen Mama na Bana van Daisy Ver Boven (^oAarschot, 1925). Dat Minister van Cultuur Hugo Weckx haar voor dit kortverhaal de John Flandersprijs 1992 mocht overhandigen, is een teken van waardering voor het veelzijdig en sterk doorleefd werk van deze auteur. Deze prijs (waaraan een bedrag van 50.000 fr. verbonden is) wordt jaarlijks toegekend door De Goede Pers Averbode voor een onuitgegeven kortverhaal. Het verhaal wordt dan ook opgenomen in de reeks Vlaamse Filmpjes, een reeks die in 1992 tevens aan een feestuitgave toe was: Mama na Bana verscheen als nr. 2039! In dit verhaal komen de twee thematische hoofdlijnen van Ver Bovens werk duidelijk samen. Aanvankelijk profileerde deze literator zich als auteur van opvallende romans die handelden over Belgisch Kongo waar ze van 1947 tot 1961 verbleef. De rode aarde die aan onze harten kleeft (1962) handelt over twee jonge mensen die fundamenteel met eenzelfde probleem af te rekenen hebben: een zwarte évolué en een blanke sociale assistente staan tussen twee culturen en erkennen in elkaar deze emotionele gespletenheid. Mpasi (1964) is een reportage over Kongo drie jaar na de onafhankelijkheid. Met Mayana (1974) publiceerde zij een bijzonder sterke en overtuigende roman waar de blankzwart verhoudingen opnieuw getekend worden tegen de achtergrond van de onafhankelijkheidschaos. In Gevierendeeld (1980) wordt eenzelfde thematiek getransporteerd op een dubbele liefdesrelatie die in Vlaanderen gesitueerd is. Met de titels Het zondagskind (1983) en Het wilde water (1985) schakelde ze over op het jeugdboek. Haar Kongowerk is geschreven in een intuïtief-geladen stijl met een typerende aandacht voor het kleine detail. Haar culturele blik is ruim, haar literaire stem is warm en haar vertrouwen in de menselijke waarden is steeds voelbaar aanwezig. Toch aarzelt ze niet om ook aandacht te schenken aan de harde kanten van de menselijke psyche of van de actuele realiteit. Ook in haar jeugdromans niet. In Het zondagskind brengt ze een kind tot leven dat door haar moeder achtergelaten werd en dat uiteindelijk in een tehuis terechtkomt. Met Het wilde water vraagt ze aandacht voor de problematiek van een pleegkind dat slechts tijdens de weekends en de vakanties in het pleeggezin geplaatst kan worden. Met Mama na Bana (De moeder van de kinderen) en het aangekondigde Griezelige Opdracht komt een avontuurlijk accentje in haar jeugdverhalen. Aan Mevrouw Ver Boven-Van Hassel bieden we, in naam van redactie, graag onze felicitaties aan; en dit niet enkel voor het bekroonde werk, maar tevens voor haar hele oeuvre. (Daisy Ver Boven, Vlassaartstraat 1, 3295 Schaffen).

Julien Vermeulen

In Memoriam
Pater Jan Jozef Feyen
Beiaardier

Priester-Norbertijn van Grimbergen, Pastoor in Imde, Beiaardier in Grimbergen, Ere-vice-voorzitter en Bestuurslid der Belgische Beiaardiersgilde. Pater Feyen werd op 1 januari 1920 geboren te Waterschei, een gehucht van Genk, in de Kempen, het hartje van de Limburgse gouw. Daar ontplooide hij zich tijdens zijn jeugd en kreeg er de eerste muzieklessen van een onderwijzer. Toen hij later naar Maaseik toog om zijn studies te vervolgen in het college bij de Kruisheren, werd ook daar het muziekonderricht voortgezet en hij werd in zijn school gelegenheidspianist en organist. Van bij zijn intrede op 16 oogst 1938 als kloosterling in de Norbertijnerabdij in Grimbergen, maakte hij zich verdienstelijk als professor in de kerkgeschiedenis, sociologie, kerkelijk recht en bijbel. Tevens was hij bibliothecaris en archivaris. Vele jaren was hij organist en ijverde voor de mooie Gregoriaanse muziek die in voornoemde kerk nog in alle luister beoefend werd. Hij toondichtte er liederen, gelegenheidscantates en ook een paar beiaardwerken, want Pater Feyen had op 12 juli 1951 het einddiploma beiaardier behaald aan de Koninklijke Beiaardschool Jef Denyn te Mechelen, het was dus logisch dat hij in Grimbergen titularis-beiaardier werd, een functie die hij tot zijn afsterven waarnam. Hij was de eerste gediplomeerde priester-beiaardier. Wanneer Pater Feyen in 1966 te Imde pastoor wordt, is een van zijn eerste bekommernissen... het orgel. Een jaar later klinkt er een nieuw pijporgel. Voor zijn parochiekoor componeert hij een Gregoriaanse Mis. Ook toondichtte hij liederen voor de Hop-feesten te Opwijk, op gedichten van Bert Peleman. Op beiaardgebied trad Pater Feyen vaak op als gastspeler in binnen- en buitenland en gaf tevens voordrachten over het beiaardspel, de beiaardkunst, techniek en historiek van de beiaard. Ten slotte was hij medestichter van de Oudleerlingenbond van de Beiaardschool in Mechelen en eerste secretaris hiervan sinds het begin. Later werd deze verenigingsnaam veranderd in: ‘Belgische Beiaardiersgilde, vzw’. Hierin geeft Pater Feyen steeds in de Raad van Bestuur gezeteld als secretaris en later

[p. 124]

vice-voorzitter. Ook is Pater Feyen stichter van het beiaardtijdschrift ‘Bondsnieuws’, waarvan hij de hoofdredactie waarnam tot voor een paar jaar. Pater Feyen was bij intiemere omgang als mens, eerlijk, open, rechtvaardig en eenvoudig. Hij heeft vanuit een diepe persoonlijke visie, de beiaardactiviteiten zijn stempel gegeven. Het werk van zijn geest leeft tussen zoveel mensen.

Noël Reynders-Jammaers

In Memoriam
Maria Vlamijnck
Letterkundige

Maria Vlamijnck, letterkundige, is plotseling gestorven op 22 januari 1993 in haar woning in Koksijde. Zij was vijfenzeventig geworden en was in november 1992 nog plechtig gehuldigd door het Nieuwpoortse stadsbestuur voor haar gehele literaire loopbaan. Deze loopbaan is vrij laat gestart. Maria Vlamijnck was geboren in Sheffield (GB) op 12 maart 1917, waar zij als kind, met haar ouders de wijk had genomen voor het nakende frontgevaar. In 1921 kwamen ze terug naar de Westhoek waar Maria haar jeugd doorbracht in Nieuwpoort. Deze stad zal ook haar literaire oeuvre kleuren: Vierboete (1963), haar eerste roman over de oude verdwenen vuurtoren van Nieuwpoort, Het beleg van Nieuwpoort (1977), De slag bij Nieuwpoort in 1600 (1981) voorts een boek over de Nieuwpoortse schilders (1989) en onlangs nog een naslagwerk Bibliografie van Nieuwpoort. Van studie heeft Maria Vlamijnck moeten afzien, wegens gezondheidsproblemen en financiële moeilijkheden. In 1946 ging zij in Brussel wonen en werken, o.m. in een commercieel bedrijf, waar zij zich met het vertalen van technische teksten moest bezighouden. Maar daar is ook haar literair talent tot volle rijkdom gegroeid. Zij publiceerde verschillende romans: Een steen op een graf (1965), De weg terug (1971), De heer van geuzen-Yde (1978), De donkere nacht van Julia Fonteyn (1981) onderscheiden met de Dr. F. Snellaertprijs van de Vereniging van Vlaamsnationalistische auteurs en recentelijk Toledo (1991), onderscheiden met de Karel Barbierprijs van de Koninklijke Academie voor Nederlandse Taal- en Letterkunde. Maria Vlamijnck publiceerde ook gedichten, zoals in de bundel Het geluk, je moet het vergeten (1983) of vroeger Het oog van de orkaan (1977), waarin het bittere gedicht ‘Sterven in Brussel’ diep in de herinnering zal blijven; de auteur verbleef maar liefst 32 jaar in de hoofdstad. In de serie Cahiers van de Vereniging van Westvlaamse Schrijvers is nummer 110 (1985, nr 1) aan leven en werk van Maria Vlamijnck gewijd. Inleiding en samenstelling ervan waren in handen van Yvo J.D. Peeters. In 1978 is Maria Vlamijnck teruggekeerd naar de Westhoek, waar zij haar jeugd doorbracht en die haar werk diep heeft getekend. Een vlotte verteltrant, een snedige en verzorgde stijl en een steeds goed gedocumenteerde inhoud zullen de kenmerken blijven van haar literatuur.

Fernand Bonneure

Het C.V.K.V. en de redactieraad van Vlaanderen nodigen hun leden en lezers van harte uit op de

JAARVERGADERING

op zondag 13 juni 1993 in Aalst

Op deze ontmoetingsdag worden in het bijzonder veel Oostvlaamse kunstenaars en abonnees verwacht.

Vanaf 10 uur is er verwelkoming in Kasteel De Rozerie, Brusselsesteenweg 75.

Om 10.30 uur: Eucharistieviering waarin Mgr. Arthur Luysterman, bisschop van Gent, voorgaat. De viering wordt opgeluisterd door de Cappella Collegii Alostani o.l.v. Gaston de Cock.

Na het aperitief is er om 12 uur de statutaire vergadering. Het woord van Werner Vens, voorzitter van het C.V.K.V., en het jaarverslag door penningmeester Adiel Van Daele worden gevolgd door een literair-muzikaal programma. Jacques Hoste leest voor uit Stemmen van steen, zijn nieuwe roman in wording, en Anton van Wilderode brengt een aantal Paulus-gedichten uit Apostel na de Twaalf. De Cappella Collegii Alostani zorgt voor een vocaal intermezzo.

Om 13 uur is er het vriendenmaal. De tafelrede wordt gehouden door redactievoorzitter Prof. Dr. A. Keersmaekers. De jarige en bekroonde C.V.K.V.-leden worden gehuldigd door verbondssecretaris Robert Declerck. Zij worden bedacht met een houtsnede van de Oostvlaamse kunstenaar Roland de Winter.

Verdere inlichtingen bij de provinciale voorzitter van Oost-Vlaanderen, Patrick Lateur (tel. [phone])