Vlaanderen. Kunsttijdschrift. Jaargang 19

14
Bob de Cort
Juul Bernaertsprijs voor zelfportret

Bob de Cort behaalde in 1970 te Mechelen de Juul Bernaertsprijs voor het zelfportret. Vanaf zijn veertiende jaar was hij leerling aan de zondagsakademie, onder leiding van Geert Reussens en hij beeldhouwde zelfs een jaar lang bij Lode Eyckermans. In elk geval, het schilderen heeft het bij hem gewonnen, en hij hield het vijf jaar vol bij dezelfde leraar. Het werd een ernstig instuderen van alles wat bij het kunstschilderen om de hoek komt kijken; laten we zeggen, dat hij er zijn ambacht leerde. Hij werd een der meest onderlegde schilders van de ‘Pelicaen’, een Duffelse kunstenaarsvereniging die, na een tijdje aarzeling, omzeggens brutaal de enig aanvaardbare weg van de persoonlijke kreatie opging, met als doel met origineel werk voor het publiek te

[p. 441]

Bob de Cort: Zelfportret, 1967.

verschijnen. Vanzelfsprekend is Bob de Cort met veel zelfvertrouwen van wal gestoken. Zijn exposities volgden elkaar snel op. Ze vonden weerklank in het Duffelse en het Mechelse. Hij begon met het vastleggen van zijn ‘vlakken’. Toch werkte hij, volgens zijn zeggen, nog te veel met de ‘matière’, was hij nog te akademisch en te overladen. Zelfs in 1966 kwam hij nog niet tot de soberheid, die hem op het huidig ogenblik kenmerkt. Het was hem toen te doen om de grafiek te beklemtonen en heftige kontrasten tussen de kleuren te leggen. Vandaar zijn heftige roden op een wit vlak. Vergeten we ook niet dat Bob een denker is, dat hij urenlang voor een doek kan zitten prakkezeren eer er iets opkomt en dat hij daarenboven ook lang aan hetzelfde onderwerp kan werken. Het resultaat van al dat gepeins was een grote ommekeer op het einde van 1967. Het werden nu tamelijk grote vlakken, met toch nog duidelijke grafische sporen, en bruinen op wit en grijs. Het bekroonde zelfportret, dat we hierbij afdrukken, moeten we ons voorstellen in het donkerblauw op zwart en bruin. Het is een heel sober stuk, en deze laatste kwaliteit moet bij de juryleden wel in goede aarde gevallen zijn. Bob, de keuze van de jury was gewettigd en we wensen u proficiat. Het leven ligt voor u open en wij verwachten nog veel van u!

Jos van Rooy