Vlaanderen. Kunsttijdschrift. Jaargang 19

Poëtisch bericht

Neer Vantina
Fides

Lichtflits in de duisternis
de taal mijn onbekende

Confido
morgen gaat mijn woord te water

[p. 405]

 

Zie hoe de taal verduisterd wordt

 

in de blinde blinde haat die

 

zaalend zaait het jongste veld

 

 

 

der poëzie

 

 

 

De imker waakt

 

Honigraat de lente ik

Katelijne van der Hallen

woorden roepen
woorden
uit hun beperking
in een wereld
van vergetelheid
gevangen
vrijheid

ontzaglijke woorden
stijgen
langs de harde weg
hoog
tot de verdroogde zon

bestendige woorden
breken als een droom
subliem
gans mijn ziel

Min Vervaest

ik heb een màn van je gemaakt.
met beitelslagen van mijn hamer
de scherven van je afgekraakt
- ze werden stof slechts in mijn kamer -
je was zo zacht uit klei gekneed
voorzichtig werd je beeld ontvouwen
maar ik heb jou uit vuur hersmeed
uit marmer van caraar gehouwen.
je lippen bloeien thans zo rood
en groeven kerven je gelaat
je ogen branden diep en groot
nu je hun blik vrij spreken laat.
je handen vouwen een gebed
of stoeien speels als jonge honden
ze beelden kracht uit en verzet
en zalven na het slaan van wonden.
je groeide voor me als een rots
en torent hoog en steil gerezen
maar als je neerbuigt en me plots
en vurig neemt dan kan ik wezen
àl wat jij van een vrouw verlangt
want dàt heb jij van mij gemaakt.
nu ongebreideld je me vangt.
heb je mijn ziel zèlf aangeraakt.

Rob Goswin
De stiefmoeder

voor Michel Bartosik
In de avond (dit is wanneer de kinderen waken)
Vertelt de wilde wind een vreemd verhaal.
Weet dan dat alleen de reigers luisteren.
(verdwaald ontvluchten zij de maan)

Zo in de langste nacht van het jaar.
Wanneer de boeren zwijgen en de oude stad.
En de oude stad met open armen alleen maar is.
Dan wordt het blinde bloed verwarmd.
Heel warm gestreeld door vrouwen van zigeuners.

Wanneer het strelen sterft in kale polsen.
Wanneer de zwarte rozen plotseling nu groeien.
Wanneer de zee haar eigen koorts niet overleeft.

Dan is de aarde een koele moeder.
Een spons van minnaars, een ministreel gebaar.
Een huis vol wierook, een warme homofiel.

Dan vieren de vergeten dieven (dat zijn de dichters)
In kamers van verdwenen vaders hun eigen dood.
Zo blijft dit langzaam sterven
Een aanspraak op het spelend leven.
Een schalkse veldtocht tegen de dood.

Ferre De Groote
Onze wereld

Weet je dat het vandaag zondag is?
hocus pocus
Jezus komt bij de pats?

Onze wereld ligt in de Kerk
de vrouwen, de mannen, de ouden:
zij zijn de generatie van het geloof
in armoede en diefstal
zij zijn wij die het niet willen zijn.

- de priester steelt het geld van de blinde
- de ziener is blind maar liegt
- de vrouw is in verwachting
- ik drink.

Dit is mijn wereld,
onze wereld,
Wij zijn er fier op:
tenminste dat hebben we nog.

Walter Cruyssaert
Ontdekking

opstaan,
de schelp van het licht breken,
klanken uitvinden,
de muur verder opvoegen

de muur
waartegen Ik langzaam te pletter loop.