West-Vlaanderen. Jaargang 6

[p. 169]

[Gevangen als een standbeeld staan we]

Gevangen als een standbeeld staan we
in de stigmata van de dag,
veroeren geen vin, geen vingertik, geen vleugelslag,
en hangen als een nachtmerrie in de dag.

Wij hebben op de ladder van de lente,
herfst, winter en zomer verleerd.
De offerblok van de tijd
verzuurt de deeg van onze pijn
omdat we stilaan schors
en nog wat verder
schors en ouderdom geworden zijn.

Ons hart gaat liggen als een voerman
in een ander duingras,
in dit van zelfgenoegzaamheid.

Claude Corban