Vlaerdings redenrijck-bergh

Dordrecht, De Fonteynisten.

DIE bloedich oorloch fel vol kommerlijck bezwaren,
Heeft dit Neerlandt gedruckt meer dan de veertich jaren,
D'een tijt tot ons onheyl, d'een tijt tot 'sLandts nut baet:
Doch d'wijl een goede zaeck in't eyndt moet zegen baren,
So hebben wy (Godt lof) door wijs beleyt en raet,
Door stantvastigheyt kloeck van ons E. Heeren Staten,
Vad'ren des Vaderlandts, en door de eendracht goet,
En gehoorsaemheyt trouw van onses Landts Inzaten,
Maer insonderheyt door't overwinlijck gemoet,
Des tweden Schipions t'ontsich en vrees van Spanjen,
Hollants roem ende eer verkregen hier ter stee,
'sVreeds suster, het Bestant, u tot lof, ô Oranjen.
Dus baert onvrede vree, en vrede vveer onvree.

Den trotsen Dwinge-Landt diens hoogmoet scheen te tergen

den Godt des Hemels selfs, moet sich verwonnen bergen
selfs achter het bolwerck van het vermomt bestant.
Vry' Landen dit's u eer, datm' uw's gelijck vint nergen,
Die met een kleyne macht sodanich een Vyant

[fol. Ooo2r]

 

niet alleen wederstaet, maer kloeck verwint in stryen:

 

Maer ach! ziet vlytich toe, en op u hoede zijt,

 

Laet dees verkregen eer u niet tot schant gedyen.

 

Een verzoent vyant vertrout tot geender tijt,

 

Nu 'tLeeuwen-huyt niet helpt hy't Vossen-vel aen trecket,

 

En poget ons eendracht te vergiften al ree,

 

Met twist en met tweedracht, sulcx dat tijt klaer ondecket.

 

Dus baert onvrede vree, en vrede vveer onvree.

 

 

 

Batavia hoe dus? ach! 'tis te beschreyen,

 

Dat ghy dus radeloos u selven laet misleyen

 

van d'innerlijcke vree, om saecken die doch niet

 

u geensins van u heyl of zaligheyt afscheyen,

 

'tZy of ghy die gelooft, of stelt in twyfel ziet.

 

O herten afgekeert, wilt u te saem vereenen,

 

Verwerpt de zwack' onmin, omhelst de sterck' eendracht,

 

Wilt naer u eygen nut toeluystrich 'toor verleenen,

 

Eens anders schade leer u: dies wijslijck betracht

 

Na 'tmiddel om tot vreed' en eendracht te geraecken,

 

Siet op het Roomsche volck, en die van Juda mee

 

d'eer roepen klaer met ons, inziende ons Landts saecken.

 

dus baert onvrede vree, en vrede vveer onvree.

Prince.

O Prins! ô vredich Godt! door dynen geest wijs vroedich

Buycht onse herten trots, treckt ons tot boet ootmoedich,
So sal ons twist geschil, het welck groot is int schijn,
Snel ijlich zijn geslist. de gulde eendracht spoedigh
sal snel vertonen haer Godinnelijck aenschijn.
O onverwinlijck volck! en stoppet doch u ooren
voor sulcke Leeraers die hier met spitsvondigheyt
van hoge wetenschap 'tgoet zaet in u versmoren,
Verwerpt 'tdiep ondersoeck, naer u heyl steets arbeyt,
V heyl bestaet in daet, en niet in het veel weten,
Het goet vereent met Godt, maer t'quade (ach! ô wee!)
dat trecket ons van Godt tot twist en dwaes vermeten.
Dus baert onvrede vree, en vrede vveer onvree.

In reyn gheneucht.