Schiedam, De Vyghe-Boom.
VVAnneer een Prins of Vorst sijn Onderzaet valt hart,
Ja schandelijck hanteert, en zeer uytzinnich tart
tegen toehoors vryheyt van oude voriger wetten,
Met dwing opstygent doen, en werpt den staet om vart,
Die hy met sijn Voorzaet zelf starck heeft in gaen zetten.
De vrye zien verdruckt, gaen op vry's zaken letten,
Willen haer out toekom beleven in vryheyt,
En grypen 'tzweert in handt, by haer sy onrust pletten,
Door d'eendracht op haer Prins, die door sijn misdaet vleyt,
En leyt het hooft in schoot, 'tgemeent haer ziet verbreyt,
Laet duncken sich te veel, pust onder een te dree,
Stilstandt zijns' ongewoon, maer preuts, vol dartelheyt.
Dus baert onvrede vree, en vrede vveer onvree.
'tBevin daer van is waer, men vindt he dick aldus,
Te Romen ginck't so toe ten tyden Claudius,
Met Brutus heersent, daer hy straffelijck verhogen
de schatting op Gemeent, daer mee sy braecken rus,
Ja vonden voor die reys hun zelven daer bedrogen,
Want 'tout Romeyns vryheyt wilden de Borgers pogen
te hebben weerlick voor, waerom sy met opzet
namen de wapens aen, en deden so verdrogen
De mindering van't verdruck, waer op dan wart gelet,
Quamen tot haren wens en Rooms voorneem geplet:
Maer in rust quam onrust, tot harer alle lee,
So dat ick seg als voor, bewyset oock hier mee,
Dus baert onvrede vree, en vrede vveer onvree.
Wat hoef ick veer te gaen, hier is noch naer waerheyt,
De Landen nu vereent die eerst waren geheyt
zeer vast met Io el Rey, ons Vrye Batavieren
Belooft hy t'zeven jaer te komen zien hoe't leyt,
Veranderen so daer in vervallen qua manieren:
Maer hy die niet en komt, misbruyckent laet heen zwieren,
Met duysent dingen noch, gants tegen recht en eer,
Ja voor sijn plichs behoor so gaet hy ons toestieren
moort, welt, kracht, boosheyt wreet, de Landen woesten zeer,
Men doet hem tegenstandt, doch voor Vryheyts begeer,
Hy kent ons vry, men rust, vree ons; maer ick verbree,
Wy zittend' met gemack, trachten naer vremde leer.
Dus baert onvrede vree, en vrede vveer onvree.
| |
Dit en veel ander meer, dat matte tegen hout,
Voort brengen men wel kan, hoe dat eerst zijn benout
Landen, Steden van outs, en oock noch he'en ten dage.
Leest Plutarchus deur, de oud' Kronijcken out,
Daer ghy veel van dat self sult horen in gewagen.
Den Koninck Darius heeft om die zelve lagen
sijn volck twist aengejaecht. Den Priester Machemet
Krijgt Philo heel met list, bezwaert 'tgemeent met plagen:
Maer sy door vry's beloft, die hebben vast gelet
tot vord'ring van haer saeck, en den Machemet verplet,
Sy vry zijn sonder Hooft is twist om krone mee.
Ja woesten onder een, ick bid u hier op let.
Dus baert onvrede vree, en vrede vveer onvree.
'tSoet vergaren.
G.M. 'kBetrou in een.
FINIS.
|
|
Auteursrechtvrij