Noot-dorp, De Damast-Bloem.
DOor misverstant men dwaelt, dat's kenlijck en bevonden,
Dewijl door misverstant d'onvrede wort gebaert,
Hoe komt het? 'tmisverstant en wil geen saeck doorgronden,
Dus spruyt hier door uyt vreed' des onvreeds quaden aert,
T'een noodigh lot des vreeds en wort daer niet bewaert:
Maer komende de saeck ten rechten te begrypen,
Het zwaer onvredigh hooft wort flucx van last ontzwaert,
Hy toetst sijn misverstant, begint den zin te slypen,
Bemerckende nu dat sulck werck niet en kan rypen,
Belijt sijn misverstant, en sijn misbruycken mee.
Hier baert d'onvrede vree, want desen Mensche nypen,
twistige dachtens op een quaet-verstaende stee.
Dus baert onvrede vree, en vrede vveer onvree.
Dat d'onvree vrede baert, geschiet door liefde waerlijck,
Die door de vree vertoont wort uyt een recht gemoet,
Want liefd' d'onvree verwint door haer vreeds vruchten klaerlijck,
Komend' d'onvrede tegen door vreeds woorden soet,
D'onvrede wort gestaeckt, en 'tmisverstandich bloet
wort wech-geruckt, so dat uyt d'onvreed' vreed' kan spruyten,
Als 'tmisverstant van elck verstoten met den voet,
Elck een vrede kust; en 'tmisverstant oock buyten
de palen des verschils uytwerpet en wil sluyten.
Des, waerder vreed' al-om, onnoodich waer de Zee,
Van een goet onderricht malkanderen te uyten:
Dies seg ick wederom, volbrengende dees bee,
Dus baert onvrede vree, en vrede vveer onvree.
Dat nu oock uyt de vreed' onvrede weer kan rysen,
Geschiet aldus, wanneer 'tLandt is met vreed' vervult,
De vrede wil dat elck een vredich werck sal prysen,
En dat elck Onderzaet heb met malkaer gedult,
D'onvrede kan niet wel verdragen dat de schult
van eenich qualijck-vaert men sou den haren wyten:
Elck hier dan knibligh twist, de vrede wort onthult,
Verwert en vredeloos moet de Gemeent dan splyten:
Het misverstant nu zijnd' een oorsaeck van het ryten,
En des onvreeds, geschiet dat elck in desen tree
niet kan dan uyt de vree onvrede-wercken byten,
En teelen uyt het goet een quaet vergiftend' wee.
Dus baert onvrede vree, en vrede vveer onvree.
| |
Beslvyt.
Dit's d'oorsaeck dat uyt vreed' onvrede komt te groeyen,
Want d'Mensch (door waen verleyt) wil hooger vliegen staegh,
Hy welkomt 'tmisverstant, en laet het in hem bloeyen,
So lange (denckt hy) dat ick rype vruchten draegh,
Dien goeden vrede spijt hem, daerom is hy graegh
dat om te stoten door sijn misverstant oneenigh,
Hy voet sijn domme Ziel en sijn onvrede-mag
in onvreed', so dat dan den goede vrede menigh
verschil onvredich baert, niet als oorsaeck beweenigh
des onvreeds: maer om dat elck 'tmisverstant wijst ree
om havenen, want 'tmisverstant en vatet geenigh
vreeds woort, dus komt datmen mach seggen uyt dees twee,
Dus baert onvrede vree, en vrede vveer onvree.
Liefde verwint.
Oeff'ning leer u.
|
|
Auteursrechtvrij