Vlaerdings redenrijck-bergh

Ketel, De Sonne-Bloem.

ALsmen d'bedochte leer en ongebonde wetten,
Ons met het slaefsche jock bestrickt gingen voorzetten,
Wt dwang en tyranny door bloedtdorst met gewelt.
Oock vier, zwaert, rat en galch, daer d'Vryheyt ging op letten,
Eensins en wel gemoet daer tegens vroom gestelt,
De noot so ingezien, hoe Man, Wijf, Kint in't velt
schier waren al beheerscht hier in ons Vrye Landen
In last so voor Gods woort, elck nuchter als een Helt,
Met den schilt des geloofs, de wapens inde handen,
Trock manlick om de last te lossen, die in banden
gesloten waren flucx, 'tgunt ons gemoet deed' wee,
So 'tPaus gebroets gewelt gedwongen t'haerder schanden.
Dus baert onvrede vree, en vrede vveer onvree.

Dat eerst onvrede vree hier treves heeft doen baren,

Sulx bleeck nu hier te Landt, dat geen gewelts bezwaren
wy niet ontzagen, maer vroom-dadich wel bedocht,
hebben voor 'sLandts Vryheyt gestreden veertich jaren,
Hun bose tyranny weerstonden, en gebrocht,

[fol. Nnn1v]

 

Dat ons het Pausdom selfs tot vreed' hebben verzocht,

 

Die hun eygen onvree hier baerde so weemoedich,

 

Want wy de vryheyts heyl, d'welck 'tgemoet heeft gewrocht,

 

Wouden verlaten niet, so dat sy hun zwaert bloedich

 

neer leyden in een schijn van vrede: maer wel spoedich

 

sou desen vrede weer wel baren onvree mee,

 

Want door een ander naem ons noch dreygen onvroedich.

 

Dus baert onvrede vree, en vrede vveer onvree.

 

 

 

Het te bezorgen is dat vrede onvree weder

 

sal baren, want men ziet hoe langer en hoe breder

 

dat sy noch veynsen ons, om een vry Landt of Stadt

 

mochten ontrecken hier boven in't Landt, om neder

 

te komen nae't bestant bedriechlick, ons dan rat

 

met onrecht prachts gewelt des Vryheyts kost'lick schat

 

ontroven, met de vree door inlants onvre raecken,

 

So in't verwerren dan door twedracht inzint dat

 

wy hier te veel oneens zijn om des geloofs zaken,

 

Dat nijt, haet ende twist ons daechlijcx meer genaken

 

door vonden loos waenwijs, als 'tblijckt in dorp en stee:

 

Maer onschult, redens recht, het onrecht doet kleyn maken.

 

Dus baert onvrede vree, en vrede vveer onvree.

 

 

Prince.

Dat wy den vrede Vorst liefde in mins aenschouwen,

In desen treves tijt ons heyl zochten vol trouwen,
Met eendracht die hier macht sou geven ons vroom wel:
Maer (laes!) d'Inlants onvree doet ons hier meest benouwen,
Dat d'een met sijn gemoet tegens d'ander rebel
aenhist so in't verwer, ô Vrede! waerom snel
ghy van u even Mensch vlucht in onvreed' hier neven,
Dijn naesten met vernuft doet om 'tgeloof gequel,
Hoe wel ghy zijt gezet van d'Landt-vaders verheven
in een vredigen tijt, soeckt in onvree te leven,
'tIs niet na wensch en wil so het dick staet geree:
Daerom Aensiet nu Liefd', en seg noch sonder sneven,
Dus baert onvrede vree, en vrede vveer onvree.

Schout qua daden.