'sGravesande, De geele Fioletten.
ALS 'tLandt leet prijckel door d'wreet-oorlochsche hant,
Onrustich woelende angstelijck door oproer seer fel,
En elck most toezien 'tlijf en 'tgoet te salveren,
Van d'avont tot den morgen angstelijck vlieden snel,
Na 'tgerucht des oorlogs luysteren met gequel,
D'een aen d'een zy, d'ander aen d'ander zy met onrust,
Naulijcx wetend' of men met vrede sou eten wel:
Dit was grote onvrede, elck weet het onversuft,
Waer door dat vrede doen bet floreerde met lust:
Door de grote onvre die door d'oorloch was ree,
Na den oorloch gestilt is, vrede lijt nu cust,
Nu rijst onvre inde religie de schone stee.
Dus baert onvrede vree, en vrede vveer onvree.
Men leefden eendrachtelijck, men trock eene lijn
om den vyant te keeren, en 'tLandt te bewaren:
Maer nu den oorloch gestilt is, verstaet wel mijn,
En datmen de plaets van vrede sou benaren.
Nu komt den inlandtschen twist om vree te bezwaren,
Nu hebben wy vrede en oorlog seer quaet.
Den vrede ende den twist is gaen verharen,
Gerustheyt en onrustheyt zweven metter daet,
Malkander contrary brengende vol haet,
Wt onrust getrocken, d'Overheyt docht dat hy wel dee.
Dus de Mensch werpt hem zelfs door opyny vol haet
in grote versmaetheyt, gehoorsaem gaet hy niet mee.
Dus baert onvrede vree, en vrede vveer onvree.
Het schijnt dat de Mensch hem niet in vrede wil houwen,
Hy wandelt liever by nacht dat niemant en ziet,
Dan datmen hem by schoon dach soude aenschouwen,
Hy moet weelden hebben, en hy soeckt verdriet,
Hy moet vrede hebben en na twist-goet hy vliet,
Hy moet liefde hebben, jae haet gaet hy soocken,
Hy moet benedicty hebben, maledicty hem schiet,
Oock ghehoorsaem zijn, gehoorsaemheyt gaet hy vloocken,
Om dat hy door de duysternis 'tlicht wil stoocken,
Hy acht niet hoe hy door d'oorloch pijn en smarte lee,
Hy moet warden geleert, maer hy leest veel boocken,
Hy acht niet straf, verbot, wet noch bee.
Dus baert onvrede vree, en vrede vveer onvree.
| |
Prince.
Het is te beklagen dat de Mensch leeft obstinaet,
En so gaet luysteren na des vyants ingeven,
En dat hy de Liefde gaet verdryven door haet,
En dat hy in sijn beroep niet en is gebleven,
Dat hy so gaet beminnen 'tonrustich leven,
Dit en is de vrede haer schult niet, dat is waerachtich:
Maer ons Mensch quaet moetwil gewilligheyt ontdreven,
Verachtende Godts graty, ô Mensch onbedachtich!
In openbaer twist waert ghy beter eendrachtich,
Als nu ghy vrede hebt, dit is qaet beschee.
Sonder bedroefder harten verstaen wy krachtich
Aensiet Liefd', en neemt in danck 'tgeen ick dee.
Dus baert onvrede vree, en vrede vveer onvree.
Sonder bedroefder herten.
|
|
Auteursrechtvrij