Refereyn.
MET ijv'ring goet verselt sullen ons trouwe monden
dijn grage weet-lust (door ons antwoort slecht) verkonden,
Ons zin, ons meening vast (u wil) Konst-broeders hier:
Daer wort met waerheyt by ons nutter niet beonden,
Om komen te gemoet 'tzorgvuldigh heete vyer
der Oud'ren tot haer vrucht, wanneer sy goedertier
in Vaderlijcke tucht haer queecking trou verklaren,
Niet voor haer doen (als plicht) maer voor haer trou bestier,
Van al 'twel-doen aen ons in onse kintsche jaren,
Dat sy ons beenen teer sorghvuldelijck bewaren,
Voor misval, kommers noot, voor water, vyer of brandt:
Terwijl wy kints en zwack, en schielijck te vervaren
(Door onvermogen) zijn, en sy door tegenstant,
Met zorgen veel en groot (als door een Vaders handt)
zijn besich dat ons in ons kintsheyt niets en tegent,
Vraeght nu, wat weder-schult verdient so trouwen pandt?
Eer, Liefd', door g'hoorsaemheyt, van danckbaerheyt beiegent.
De Ouders komt dan toe duysent eerbiedigheden,
Door kinderlijcke vrees, en kinderlijcke zeden,
En heeft oock sijn begin uyt 'tthien-voudigh gebodt.
Wat meer? voor dat sy dy in tucht, in vrees, door reden,
Nu hebben groot gemaeckt, en zijn gekomen tot
u Mannelijck verstant, en hebt de kintscheyt zot
met d'armoe, die daer aen kleeft, t'samen nu versmeten,
Draeght haer een Liefde toe, en haer doen niet bespot,
Al zijt ghy wijs en nu me rijcklijck wel gezeten,
Dijn Oud'ren wel-doen moet daerom niet zijn vergeten:
Maer met een liefde zoet vergelt haer weldoen trouw,
Bewijst haer liefd', en draeght haer liefd' met al dijn weten,
(Want 'tis verdient aen dy) so sal haer het benouw
dat sy in't queecken aen dy hadden, ja den rouw
sal schoon vergeten zijn, als sy aldus gezegent
haer zien in hare vrucht, des ick voor we'er-schult hou,
Eer, Liefd', door g'hoorsaemheyt, van danckbaerheyt beiegent.
Eer, Liefd', eyscht de natuer, en moet nootsaecklijck wesen
'tvergelden voor haer wel-doen, en arbeyt gepresen:
Maer waer door sal dit doch (uyt een goet hert) geschien?
Tis door gehoorsaemheyt, als kinderlijcke vreesen,
Dat ghy dijn wil vry-willigh wilt den haren bien,
Dat haer begeeren is (ten aensien van't onsien)
| |
Het dyne mede is; en wat sy meer begeeren
ghy gantsch gehoorsaem dat beschickt, so dat indien
dijn Ouders wille ghy oock wilt door sulck verneeren,
Ghy oock dijn Ouderen gehoorsamend' kont eeren,
En sonder g'hoorsaemheydt g'haer niet kont eeren daer.
De reed'lijcke Natuer kan dy dit alles leeren,
Dat ghy gehoorsaem zijt door eer en liefd' te gaer
dijn Ouderen, die dy met so veel moeyten zwaer
nu hebben op-gequeeckt, want dese vier bewegen't
herte der Ouderen; des zijt ghy schuldigh haer
Eer, Liefd', door g'hoorsaemheyt, van danckbaerheyt beiegent.
| |
Beslvyt.
Tot een besluyt ick sal de reden noch verhalen,
Waer uyt dit alles spruyt; des om niet verr' te dwalen:
tKomt uyt een Danckbaer hert, die dees altsaem ontmoet,
Gebiedende het kint sijn Ouders te betalen
met danckbaerheyt, dat sy haer hebben opgevoet,
Want die een nootzaeck is, ja zelfs de Morgen-groet
moet danckbaerlijck gedaen zijn door eer, liefd' geduldigh,
Mits door gehoorsaemheyt, Die nu haer vragen doet;
Die sijn Kind'ren op-queeckt met wel te doen sorgvuldigh,
Wat zijn sy (zijnde groot) hen daer voor weder schuldigh?
'kSegh, Eer, Liefd', g'hoorsaemheyt, met danckbaerheyt verselt.
Om loon niet, want 'tis 'tminst voor 'twel-doen dobbelt-guldigh:
Maer op dat haer niet rouw' te hebben dy gestelt,
Door so veel moeyt en zorgh, wijs beleyt, kost, ja gelt,
Tot sulcken ouderdom, met welvaert so beregent,
Des seyt de Damast-bloem, daer Liefd' verwint 'tgewelt,
Eer, Liefd', door g'hoorsaemheyt, van danckbaerheyt beiegent.
Liefde vervvint.
Oeff'ningh leer u.
|
|
Auteursrechtvrij