Vlaerdings redenrijck-bergh

[fol. Dd1r]

Liedeken,

Op de wyze: De fiere Nachtegale, &c.

DOor eygen wijs Sophisten,
Die zonder oorzaeck twisten,
Als oock door 'tVleesch lusts listen,
Is d'onminne gesproten;
Vermits sy haer vergisten,
En in haer wanen misten:
Oock dat sy niet en wisten,
Steldens' voor kleyn en groten.
Van desen nieuwen haet,
Die onder ons op-gaet,
Door 'tvliegen in Gods raet,
'tGemeen gewondet staet;
Daer van d'oorsprong, 'tbeginnen,
Zijn dees verscheyden zinnen,
Die zoecken en niet vinnen,
Is ons d'onmacht,
En oock d'onmin gebracht.

Sy die dus diep dan treden,

Voeden d'Inlantsch' onvreden,
Die twist in Dorp en Steden
brengt, en 'tGemeen doet lyden.
Houdt op: laet d'Overheden
ons zaken voort beleden
met Godt, alzo sy deden
voormaels tot ons verblyden;
Als de Spangiaerden dra
Hollandt met ongena
door den Hertoch Alva
aen-tasten t'onser scha,
Om twist die was gebrouwen,
Ten tyden van Nassouwen,
Ons Prince den getrouwen,
Die noyt en vloot,
Eer hem den Fransman schoot.

Om vrede te ghenaken

die t'Lant kan machtich maken,
Moet elck voor alle zaken
met liefd' in min verzamen:
En voort eenstemmich haken
om weer eensins te smaken
Gods woort, om te geraken
tot Eendracht na 'tbetamen:
Want neemt-men int bestant
dees middel niet by d'hant,
Tot voordeel van het Landt,
So werden wy vermandt,
'tGemeen wert noch verslegen:
Want Godt onttreckt sijn zegen
die sulcken doen niet plegen;
Dit brengt ons in
de vruchten van d'onmin.

So dees twist wert verdreven

met al 'twellustich leven,
En Liefde daer beneven
by ons wert aengenomen,
En Eendracht wert verheven,
Niemant kan ons doen sneven:
Want dit is 'tlants kracht even, ☜
Daer voor 'tGewelt moet schromen.
Dees middel van bekeer
neemt aen dan na Gods leer,
So kan ons Lans noch Speer
Doen schricken nimmermeer:
Want eendracht doet verstyven;
Het Landt sal machtich blyven;
Ons een sal tien verdryven:
Want eendracht baert
Liefd', Vrede en welvaert.

Bidt Godt ons Prins aendachtich,

Dat hy door sijn handt krachtich
'tGemeen, dat nu is klachtich,
Met Liefd' oprecht doet pogen,
Dat d'een die is twedrachtig,
D'ander met zinnen zachtig
duldt, op dat niet onmachtig
ons Landt (groot van vermogen)
en wert, door den onvree,
Die-men in Dorp en Stee
ziet, 'twelck 'tGemeen doet wee,
Int hert brengt wonden mee
Die noch zijn ongenesen,
Daer door 'tLandt staet in vresen:
Want so wy ons in desen
Komen t'ongaen,
Gods gramschap sal ons slaen.

Met Soetigheyt Meer.

H.V.A. Weldoen verblijt.