Vlaerdings redenrijck-bergh

[fol. N1r]

Refereyn.

DE kind'ren op-gequeeckt met wel te doen zorchvuldich
Zijn daer voor (zijnde groot) haer Ouders weder schuldich
Eer, liefd', gehoorsaemheydt, en bystant overvloedich.
Dit vonnis volcht haer, al lyen sy't ongheduldich.
Eerst dat het een gebodt is van den Heere goedich;
Ten twede dat de school der Heydenen kloeckmoedich
Met gouwe wetten en spreucken het selfd' gebiedt:
Ten derden, overmits de natuur zacht en spoedich
Dees genegentheydt eert de Mensch begrijpt in-giet.
Komt onbedachte jeucht wat van dees eer is, ziet
aen Christo God en Mensch, van wien men hoort gewagen
dat hy staech onderdaen gheweest is, en gheriet
Joseph en Maria in alles te behagen.
Isaack die voor heen sijn voorbeelt heeft ghedragen
heeft Abraham ghelieft, ja ghelieft totter doodt:
Eerbiedich om en met dees zijt u levens dagen;
De Ionckheydt sonder dees deucht is van veel goets Bloot.

Wie sal de maet? wie sal 'tgewicht van liefd' vertalen,

dat vande kinders op de Ouders hoort te dalen?
De straffe Wet? neen: want met liefd' vermengt sy vresen;
Wie dan, mijn dorre pen? neen: sy mistrout te falen.
Salt dan of een of geen? sal't Engel oft Geest wesen?
De gheschape natuur verstaet haer best van desen,
de schrift, met woorden, sy by exempel 'tselfd' leert.
Waer komt het anders heen dat het Lam swack van pesen,
onder 'tontelbaer Vee sijn Moer, geen aer begeert?
Hoe kent sy haer gheblaet? waerom ist dat hy keert
tot de melck-ader van sijn selfs fonteyn sucadich?
Wat Leytsman heeft hy die hem van de vreemd' Oy weert?
Waerom ontbindt hy niet een aers elder beladich?
Wie doet hem dringen na de Tepel onverzadich?
daer hem 'tgespannen Beest roept en noot int gemeen?
De zelfde liefd', die sijn voetster-moer maeckt beradich.
Maer doet dit het Gediert, wat doet ghy Mensch vol reen?

Ghehoorsaemheydt en hulp uyt al u ziel en krachten,

neffens eer, neffens liefd', hebben sy voorts te wachten:
Eerbiedigheydt in schijn wil God niet maer de daet.
Helpt ghy u ouders niet by dagen en by nachten,
hoe meent ghy dat ghy voor Gods strenghe oordeel staet?
Het leven moet ghy haer, dat ghy door haer ontvaet,
waerom dan niet u haef welck niet is sonder 'tleven?

[fol. N1v]

 

Soeckt ghy u zaligheyt so niet als eygen baet,

 

Door schaemt dan overheert, gheeft dat ghy hoort te geven;

 

D'heerlicheyt van dit doen heeft noch niemant beschreven:

 

Geen tijt, geen pen, geen tong loont dit, maer Godt de Heer.

 

Met onderling behulp sijt haer dan staechs beneven,

 

Dat ghy an haer besteet gheeft ghy en vint ghy weer.

 

Geluckzalich ist kint dat nakomt dese leer:

 

Hem volcht sijns Moeders wensch, en zegen van sijn Vader.

 

Getroost zijn d'Ouwers in haer nootdruftich begeer.

 

Die wel doen en wel schiet, komt selfs de Hemel nader.

Prince.

Ghy Prins die Aensiet Liefd' onder d'Akerboom out,

Merckt met de Eg'lentier In Liefd' Bloeyende stout,
Dat aen't gezegent hout, ons Verlosser waerachtich
Sijn lieve Moeder in haer hart, om hem benout,
D'Apostel heeft vertrout die hy beminde krachtich.
En dit onschuldich Lam anziende, wort indachtich
Van sijn Liefd' jegens haer, verbreyt die in dit crijt,
Op dat nae't les van dees Meester ghetrou en machtich,
De Neerlantsche jeucht haer bestiert met alle vlijt.
Dat d'Oyevaer voor haer Godtvruchtich sy niet lijt,
Wiens redelosen Liefd' Romen hooch heeft gestelt.
Dees gelegentheyt baert de aengename tijt,
En u gewenste vraech: te meer als ghy vermelt,
Dat als sy dit schoon doet, sy nochtans niet vergelt
Haer Vaders sorch en zwiet, haer Moeders angstich baren,
Ick zwijch die Wet: 'kwil niet dat sy door dien gequelt
Wt vreese dese deucht, maer uyt Liefd' gaet verklaren.

In Liefd' bloeyende.