De vermakelijcke buys-man
(1694)–Anoniem Vermakelijcke buys-man, ofte koddige Boots-geselletje, De–
Auteursrechtvrij
[pagina 73]
| |
Stem: Lestmael twee Gelieven, &c.
LEst ginck ick spanceeren
In de Uyle vlucht,
Want ick hoorden geeren
d’Een of d’ander klucht,
‘k Liep door straet en steegen
Langs de stille wegen,
Maer ick hoorde geen gewach,
’t Was al over negen
Wanneer dat ick sagh.
Twee dienst-meysjes komen.
Gaende met malkaer
Onder by de boomen,
Daer ick ontrent waer;
d’Een die seyde Grietje,
Dat was Angenietje,
Wel hoe vaerje in u huer,
’t Is heel wel sey Grietje,
’t Valter mijn niet suer.
’t Is het eerste Jaertje
Dat ick heb gewoont
By een Weeuwenaertje,
Die my wel beloont:
‘k Dacht niet van mijn leven
Dat het soo kost geven
Als men so wat buyten wint;
’t Staet niet al geschreven
Hoe ’t een Meysje vint.
Seker Angenietje
g’Hebt my wel geraen,
Maer hoort lieve Grietje,
’t Stont my wonder aen;
d’Alder eerste weke
Quam Sinjoor gestreke,
En hy seyde, Angeniet
‘k Heb u eens te spreken,
‘k Dacht wat dit bediet.
| |
[pagina 74]
| |
Daer is een ducaetje,
Koopt ‘er yets wat voor;
Hy ley daer een praetje:
Ick sey, danck Sinjoor.
Na een twee drie dagen
Quam hy weder dragen,
En bracht my twee stricken reyn;
Maer ick dorst niet vragen
Of het fijne zijn.
Dit was soo vier weeken
Dat hy nu en dan
My heeft toegesteeken,
Dat ick al nam an,
Koussen, schoenen, rockjes,
Och hy, haddet drockjes
Mt een kapje, zwarte tip,
Ick ginck maken lockjes
Als een venus knip.
‘k Heb mijn alle dagen
Mooytjes op-geset,
Dus komt het te slagen
Soo ick maeck het bedt,
Dat hy komt geslopen,
Vind mijn boesem open,
‘k Maeckten om de leus gestoey,
‘k Wou het niet ontloopen,
Want ick wierd niet moey.
Dat was ’t eerste reysje
Lieve Angeniet,
Maer sint die tijdt meysje,
‘k Loof je mijn wel siet,
‘k Heb al overwonnen
Hondert ducatonnen,
Want sinjoor heeft mijn besint.
‘k Sal ’t nu stellen komen
Zeecker soete kindt.
Ja soo moet men ’t halen,
Lieve soete Griet,
Als men pronck en pralen
Wil, en hebben niet.
| |
[pagina 75]
| |
‘k Selje eens verklaren
Hoe ick ben gevaren:
Mijn meester die heeft een wijf
Die wat oudt van jaren
Is om tijdt-verdrijf.
’t Is nu wel drie jaren
Dat ick by hem woon,
‘k Wilje wel verklaren
Dat ick meenigh kroon
Dick van hem ontfinge,
Stricken, goude Ringe,
Alderhande frayigheyd;
‘k Selje eens mijn dingen
Laten sien, ô meyt!
‘k Quam lest eens geloepen
Boven op ’t Kantoor,
Om hem af te roepen;
Hy seyd’, meysjen hoor:
Ick seyd’, meester, knapjes,
Ziet de Vis word slapjes,
En me-juffer sit en wacht,
Betraptse ons strackjes,
Zoo is ’t spel verkracht.
‘k Kreegh twee ducatonnen
En noch wat kleyn geld:
Was ’t niet wel gewonnen
Als met het soo stelt?
Weetje wel ‘k sal trouwen,
Om de twist te schouwen,
Want het wijf is hallef beus,
’t Schijnt dat mijn Juffrouwe
Hallef heeft de leus.
Maer wie salje krijgen?
’t Is een Snijder kind,
Doch je moet het zwijgen:
En sinjoor bemind,
Kan dan somtijds komen,
Dus is ’t voorgenomen:
Och men doet veel om het gelt,
‘k Heb dan niet te schromen,
Want het is een bloet.
| |
[pagina 76]
| |
‘k Kost ’t niet langer hooren,
En verdroot mijn ’t staen,
‘k Liet mijn van haer hooren,
En ick sprack haer aen;
‘k Zeyd’, wel soete meysjes,
Die soo meenigh reysjes
Met u meesters hebt gedaen;
Doch die valsche Preytjes
Zijn doen voort gegaen.
‘k Docht en zwoer gants kroonen,
Gaet het soo aldaer,
Als de meysjes woonen,
By een Weeuwenaer,
Of by groot Sinjoortjes,
Draeght men soo de boortjes,
Stricken, quicken, wat men siet,
Komt dat van de boortjes,
Wech dat dient my niet.
Liever dan een meysje
In haer naeckte hembt,
Die haer poesel vleysje
Niemant heeft geschent,
Kuysheyt wil cik minnen:
‘k Ley eerst oock mijn sinnen
Aen een meysje vol van pracht:
Wech, wech, drommelinnen,
‘k Werck liefts al mijn macht.
|
|