De vermakelijcke buys-man

Nieuw Amoureus Minne-Liedt.

Stem: Als ’t begint.

ICk hebber een Liefjen aen ’s Wereldts Lants-douwe.
Die ick ‘er bemin boven alle schoone vrouwen,
Mocht ickse aenschouwen haer lauwere fleur,
Een jaer by haer te wesen dunckt mijnder geen uur.
Rijck God mocht ik hare liefde verkrijgen,
En met mijn Liefje gaen uyt vermeyen,

[p. 29]

 

Hier onder ons beyden in ’t lieve lange Gras,

 

Wy souden niet scheyden voor het gaf ‘er ons pas.

 

Blaeuw’ Blomtjes soet, van veele conserven,

 

Kan ik ‘er geen troost van mijn Liefje verwerven:

 

Alleyne te sterven den bitteren doodt,

 

Hare liefde is kleyne, maer de mijne soo groot.

 

Wat vindt men noch meer in ’s werelts behagen,

 

Die ’t goetje beminnen, om te hebben goe dagen,

 

Maer die’er na vragen die zijne verdooft,

 

Sulcke Jagers sulcke Vryers niet te veel en gelooft.

 

Een goet Huwelijk is voor God aengename,

 

Al warender twee Zieltjes in een lichame,

 

Malkander beminnen tot aen het endt,

 

Och lacy! quade tongen hebben ons geschendt.

 

Nu moet ick gaen doolen, eylaes achter straten,

 

De Liefste haer liefde heeft my verlaten,

 

Ik sie haer te praten somtijts met een aer

 

Grooten Heer van den Hemel, haer smekens bewaer.

 

Geen meerder groote vreugde en isser te vinden.

 

Als datter twee Zieltjes haer samen verbinden,

 

Maer weder daer tegen geen grooter pijn,

 

Als dat sy dan breecken door klappers fenijn.

 

Ick hebbet beproeft, eylacy van beyde:

 

Mijn Zieltje bedroeft, wenscht van hiet te scheyde,

[p. 30]

 

Om eeuwigh te wesen voor Godes aenschijn,

 

En wenst aen de Liefste, al dat sy wenst mijn.

 

Ick wenschter my tusschen de Lelyen en Rosen,

 

Dan sal ik gedenken u kaekjes die blosen,

 

Wanneer mijn Lichaem sal rusten in de Aerdt,

 

Soo wensch ick mijn Liefje dat ghy noch bedaerdt.

 

Princesse schoon beeldt van alle Jonckvrouwen,

 

Ach had gy u Eedt en beloften gehouwen,

 

Ick was niet in rouwe, noch in ’t doleur,

 

En koost voor u eygen geen vreemt Serviteur.

 

Adieu voor het leste, mijn schoonste verkooren,

 

‘k Beklager nu den dag dat ick ben geboren,

 

Ick stel Godt als Richter tusschen u en mijn,

 

Bewaert ‘er u Zieltje voor d’Eeuwige pijn.