De vermakelijcke buys-man
(1694)–Anoniem Vermakelijcke buys-man, ofte koddige Boots-geselletje, De–
AuteursrechtvrijStemme: Daer ginck een Meysken.
EEn rijke Graef in sijnder Bosschasy,
Woonden in ’t Ridderschap al van Pleysant,
Hadd’ veel Lakeyen, Dienaers en Pasy,
Maegden en Knapen meenigerhandt,
Drie Dochters schoone,
Die daer oock woone,
Op het Kasteelken in het Berghs-landt.
Klarisken d’alder-jonghste Gravinne,
En sy ginck wandelen in haer Salet,
| |
[pagina 31]
| |
Waer sy haer Vaders Schiltknegt quam vinden,
Daer sy haer sinnen hadt op geset:
Die sy uyt minnen,
Socht te verwinnen,
Want sy met groote liefde was besmet.
Schoon Kint wilt my toch excuseeren,
Want my die eer tog niet gebeuren mag
Ghy wordt’er bemint van seven Landts-Heeren
Sy bieden u haer minne-geklagh,
Die u Gravinne,
Uyt suyver minne,
Versoeckt u tot de Trouw van dagh tot dagh.
Sy zwoer dien Jongelink daer met Eeden,
Dat hem van herte was seer wellekom,
Dat niemant sou de plaets bekleeden
Van haer lieve bruydegom,
Als hy alleenen,
Men sagh haer weenen,
Met tranen vloet als eenen waterstroom.
Dien Schiltknecht oock uyt dertele sinnen,
Sprack haer met troostelijcke woorden aen:
Gy bent so jonck, en Edel Gravinne,
En ick voor uwen Dienaer gaen,
Wierdt uwen Vader,
Dat eens gewader,
So deed’ hy waerlijck mijn hooft af-slaen.
Nochtans nam hy haer by der handen,
Hy sey, wel aen mijn overschoone bruynet,
Hy leydense in haer Vaders waranden,
Wel also veer uyt haer Salet,
Daer kreegh Lowisken,
Al van Klarisken,
Op trouw van haer een Goude signet.
Lowisken nam met grooter waerden,
Uyt reverency daer sijn hoetken af,
| |
[pagina 32]
| |
Sy buyghden voor hem tot ‘er aerden,
Als hy haer sijn Trouwken gaf,
Sy zwoeren beyden om noyt te scheyden,
Voor dat de doodt haer leyden in het graf.
Als doen ginck hy haer Vaderken vinden,
Die weynigh docht al op sijn jongste kint,
Mijn Heer, ick heb een seker beminde,
En ick heb u soo getrouw gedient,
Wilt my raet geven,
Of ’t kost mijn leven,
Soo haren Vader my eens by haer vint.
Brengt my dees Maget in geender schanden,
Sprack daer den Edelen Graef van ’t Casteel,
Brengtse veel liever in vreemde Landen,
Soo hoordy van haer geen krakeel,
Gaet met malkander,
Vry op een ander,
En trouwt gy daer u uytverkooren deel.
Hy nam dees Grave woorden in agten
Ginck uyt de kamer alsoo seer verblijt,
Hy speculeerde in sijn gedachten,
Dat hebdy geenen dooven geseyt:
Hy ginck beneden,
Seer wel te vreden,
Brocht aen sijn Lief een troostelijck bescheyt.
’s Avonds kreegh hy haer alle so late,
Uyt een slaep-vensterke van haer Paleys
En sy brocht hem ses hondert Ducaten,
Het was goet teergeldt voor Lowijs,
In een Kaliske,
Sett’ hy Klariske,
Also begaven sy haer op de reys.
Hy liet haer Vaders Paerdekens draven
Wel twintig mijlen tusschen dag en nagt,
’t Was om haer Venus lusten te laven,
So hy met vreugde de reys volbragt,
| |
[pagina 33]
| |
Tot dat sy quamen
Al binnen Namen,
Daer losten hy sijn vriendelijcke vracht.
Als doen ging hy een Pastoor aenspreken
Om te bevestigen al door de Trouw,
Eer veertien dagen of drie weken
So was ’t Gravinneken al een Vrouw,
En Lodewisken,
Reed’ met Klarisken
Weer na hun Vaders-landt, met sijn Huysvrouw.
Het was voor hem wel een blijde mare,
Al wat hy dede het en kost geen quaet,
Dus quamen sy t’huys beyde gare,
Hy had volbraght sijn Meesters raedt;
Hy wierdt ontfangen,
Met groot verlangen,
Alsoo quam Lodewijs tot grooten staet.
EYNDE. |
|