Venus minne-gifjens

[p. 45r]

[O Blaeckerende Son]

Op de Wijse: Orange.

1.

O Blaeckerende Son
Die my myn vryheyt con
Benemen door u clare glans
Dat ick verwonne schyn altans,
Hoe strale // en male // voor myn ghesicht
De voncken van u cracht,
Hoe schyne // met pyne
V lonckjes in mijn herte soo onsacht.

2.

Hoe can u schoonheyt doch

Soo vrevel syn, dat noch
Myn klachten of ghebieden u
Niet maecken van de wreetheyt schuw,
Syn heden // de reden // gans niet geacht,
Of wilt ghy die versmaen,
En heetent // onwetent
Mijn Engheltje by u mach wel ghedaen.

3.

Ten kan myn hertje neen,

Neen t’ken niet soo ick meen
Van u voor goet werden ghekent
Want myn ghemoet dat tuycht ghy bent
Bedarich // mewarich // en goedertier,
Weldadich en volmaeckt,
Ick mercke // u wercke
Begint ghy licht doch vaerdich ghy die staeckt.

4.

V schoonheyt onghemeen

Die doen my u alleen
Beminne in dees Werelts dal
Ick brommen uyt met groot gheschal,
Volmondich // en bondich // door reens beleyt
Dat ghy’t hier al verwint
In gave // soo brave
Als ghy men niemant meer op aerde vint

5.

Veel hebbender vermaert

Gheschreven vande vaert
Van Helena de Griekxsche Maecht
Daer Grieckelant noch roem van draecht,
Heur wesen // dat presen // sy volmaeckt
‘tWas een soo schoone Vrouw,
Doch waerder // vermaerder
En schoonder als Helena ick u houw.

6.

Princes myn lieve lust

Myn aenghename rust
Myn leven en myn ondergangh
Myn vryheyt en mijn staffe dwangh,
Te spade // ghenade // myn niet betoont
Blust doch mijn vlamme heet
Die d’ooghe // uyt vlooghe
Van u Mijn Sonne laes! soet en wreet.

’t Verkeert haest.