Venus minne-gifjens

[p. 27v]

[O Ghy heyloose schyn // vol vuyle liste quaet]

Op de VVyse: Nu leef ick int verdriet.

O Ghy heyloose schyn // vol vuyle liste quaet
Hoe pynicht ghy met pyn // mijn soo ghetrouwe daet,
Ick die mijn Lief wel eer gheclaecht heb mijn ellent
Wert nu veracht versmaet als ick haer com omtrent.

De schyn myn laes! bedrooch // ghelijck ick nu bevin

Mijn hert sy my ontoogh // door heur beveynsde min,
Sy spot nu met myn clacht, ja geckt met myn verdriet
En inde plaets van my een ander jonst sy biet.

Maer ick, ick ducht het quaet // dat sy my nu bewyst

Ghehoude sy te raet // om werde mee ghespyst,
Wanneer sy braecke sal, en walghen sal van die
Waeromme dat ick heur, laes! myn verlaete sie.

De heele Werelt creet // volmondich overluyt

Soo yder noch wel weet // t’Meysje was de Bruyt,
D’een had het Speck al wech, en d’aer die wist het wel
Nu sal een ander heur, en ick, ick had de quel.

Ick woude dat ick con // dees hupsche fijne quant

Die haer soo haest verwon // met glory triumphant,
Ick vlechten hem van Miert, een braeve Crancelijn
En schonck hem uyt een borst, de frisse coele Wijn.

Prince daer synder meer // als ick door heur ghesicht

Ghedwaelt verleyt wel eer // fy toverende licht,
Dat noyt ick speuren con, dyn schalcke listicheyt
Dat sal my moeyen nu, en inder eeuwicheyt.

t’Verkeert haest.