Venus minne-gifjens



[pagina 28r]
[O Goddelijcke Sonne] Op de Voys: Si tanto gratiosa. 1. O Goddelijcke Sonne Verheven glans, die door u vierigh brande Mijn hart hebt verwonne, Jae die mijn ziele Ademloos ontmande, O Heylich licht // dat mijn ghesicht In vlamme con ontsteecke, ’T schijnt door u straele Het hert my t’eenemaele Is ontweecke. 2. Wanneer sult gy my waerde O Vrieslant roem, ghy pronck der goude Jaere Een Hemel hier op Aerde Triumphelijck uyt dees mijn helle baere, Waer in ick smoock // door damp en roock, O grouwelijcke pijne, Can door de ooghe Wel immers soo bedroghe Yemant schijne. 3. Hoe bochten mijn ghedachte O Leeuwaerden, wanneer ick maer ghedencke, Dat d’oorpsronck van mijn clachte Natura u op-offerde te schencke, En niet aen my // wiens Jalousy Dat steyghert soo verbolghen, Dat doot of leven Mijn laes! doch can begheven V te volghen. 4. Al ben ick schoon verscheyde Soo verr’ van u, die ick mijn Sonne noemen, Ick sal u achtbaerheyde So langh ick leef nae uwe waerde roemen, Den Hemel hoogh // wiens al-siend’ oogh’ Door-gluren kan de Menschen, My sal vereere De Sonn’ die ick begheere En om wenschen. 5. Princesse die ghebooren Wt Pallas zijt de Moeder der verstande Die u heeft uytverkooren Tot wonder, ach der deftigher Frieslande Goddin, in wie // ick brallen sie Veel Hemelijcke gave, Neemt in ghenade Dees al te slechte dade Van u slave. ’t Verkeert haest.