Venus minne-gifjens

[p. 6r]

[Venus Goddinne ach Hemelsche Vrou]

Op de Voys: Vande Enghelsche klocke dans.

1.

VEnus Goddinne ach Hemelsche Vrou
Deert u niet mijn gheween
Moeder der minne hebt deernis mijns rou,
En daelt ter vlucht beneen,
By mijn // by mijn,
Wiens herte en branden licht
Het welck u Zoon door wonden met syn schicht,
‘K merck het loose boefjes treecken:
Dus belast het blinde Kint,
Dat het hulp voor myn vint
Of ick sal syn Pijlen breecken.

2.

Sipresse Maghet ziet dese Harder hier,

Vast treuren ondert schauw
Wiens clacht veryaghet t’Voghels tierelier,
En maeckt myn laf en flauw
Sucht wt // sucht wt,
Besloten borst u pijn
Laet ghesucht u Zielens stael Vrouw syn,
Ach! verherde Harderinne:
Is mijn sterven u smart
Keert u lieft u vreede hart
En u haet in vreuchdich minne.

3.

Lieffelijcke lommer, beschaduwt nu myn hart,

Want d’heldre Sonnes glans
Doet myn met kommer en bitt’re smart,
Versmelten hier bekans,
Ick voel // ick voel,
Ghestraelt vier meer ontsteckt,
Het sy ghy Phoeb’ u vlicker schijnsel breckt,
’T welck mijn deert aen alle zijden,
s’Minnens brant doet mijn seer:,
En u stralent vier noch meer,
’T welck vergroot mijn droevich lijden.

4.

Siet treurighe harder // u Lammeren droef

Treen de harde rossen neer
Al knabbelen varder // zy doolen, doch men behoeft
Vaer niet te fluyten weer,
Ay Graest; ay Graest,
Maer loopt niet uyt de weegh,
Wie sal doch u uyers melcken leegh?
Want u Harder is beladen,
Treurt en quelt singt naer wil
Hoe de straffe Ameril
Is de oorsaeck van mijn quaden.

5.

Straf-moedige Vrouwe // en deert u niet mijn pijn

Die ick om u wreetheyt ly,
Soo sal dees rouwe // myn doot leyts-vrou zijn
En quyne droef met my,
Soo droef, soo droef,
Dat elcks des myn stem
Op bedroefste doet droef na snatere hem,
In de luchjes mynes klaghen
Sullen stommen boomen, lof

[p. 6v]

 

Doen beweghen haer, of

 

Als melijdent rou te draghen.

 

6.

 

Doch na myn leven, so laet op myn Graf

 

Met dees myn Tranen nat

 

Dus syn gheschreven: dees Prins stierf hier af

 

Dat lieft liefs plicht vergat

 

Ay mijn // ay mijn!

 

´T schijnt myn de doot ghenaeckt,

 

´T welck u hart niet eens meevaerich maeckt

 

Denckt wat loon ghy sult verwerven:

 

Die eerst lieft leyden wel

 

Ghy met een droef ghequel

 

Nu dus wreedelijc doet sterven.

Een voor al.