Venus minne-gifjens
(1622)–Anoniem Venus Minne-gifjens–
AuteursrechtvrijOp de vvyse: Als ’t begint.
ACh moord’resse! straffe Hard’rinne!
Waer heene vlucht ghy met u Vee,
Sal dan Titer noyt u sinne
Met zijn bittere Galathe,, verand’ren noyt gedwee,
Of is u staele borst, belust na mijn doodt
Daer ick willich my sal nae bereyde,
Ach! ick voel mijn pijn vergroot // die mijn ‘t harte doorstoot,
Dus soo moet ick Buelinne scheyde.
| |
[pagina 5v]
| |
Dus moet ick klage, tot dat myn de doot
Van d’ees banghe Aerde ruckt,
Gheduldich verdraghe, d’ees pijne groot,
Tot de Aert myn heeft inghesluckt
Daer het lofje noch stadich voor buyghen sal,
Daer Titer leyt onder begrave:
En elck Vogheltje al // van haer dunne Tackjens smal,
Myn noch hipp’lende sal beclaghe.
Doch als myn het leven // dan heeft begheven,
Straffe Herderinne trots
Myn gheest van beneden,
Meer rijsen sal tot boven op de rots
Die met een fel ghedruys noch roepen sal
Titers siel is niet te vreeden:
Voor al eer dat Galathe,, van dees Klippe met haer Vee,
By myn ziel sal woonen beneden.
Dan sal ick u vervolghen stadich op het spoor,
Als ghy vlieden sult van u Vee
En stadich u noch quelle dat alleene daer door
Ghy Titer dees ontrouwe dee,
Die u de trouste van alle Hardertjes was
Die sy Lammertjes uyt mocht weyden:
Sweeft syn schadu overt Gras // daer syn Tranen dick en plas
Wt syn waterige ooghe schreyden.
Dan comt het berouwe, in u verherde hart,
‘T gheen te vooren was als steen
In dringe met clage de bitt’re smart,
Die te vooren hy heeft gheleen
Ach die voel ick nu in myn teere Borst
Myn al smachtende doet verdwynen:
Ach gheen suyvre Waters dorst // myn hart noyt verlichten cost,
Om te lesschen myn vlammege pijnen.
Robbertsz. |
|