Veelderhande schrifturelijke leysenen ende gheestelijcke liedekens alle menschen tot devotie verweckende

[Met desen nieuwen Jaere]

MEt desen nieuwen Jaere
Soo willen wy vrolijck zijn
Ons heeft een maghet clare
Ghebaert een kindekijn
In Bethleem uyt vercoren
Soo ons de Schriftuere verclaert
Ons is een kindt gheboren
De maghet bleef onbeswaert.

Hier boven inden throone
Wert Gabriel ghesant
Al totter maghet schoone
Al in dat Jodtsche Landt
In Nazareth der Steden
Vant hy die maghet alleyn
Hy sprack: Godt gheve u vrede

[p. 34]

 

Ghy zijt boven alle vrouwen

 

Van Godt ghebenedijt

 

By u wort noch onthouwen

 

Dat Adam heeft ontvrijt

 

Ghy sult in uwen lichaeme,

 

Een edel vrucht ontfaen

 

Ende blijven sonder blame,

 

En twijfelt daer niet aen.

 

 

 

De maecht wiert seer van binnen

 

Verschrickt in haren moet,

 

Sy dacht in haren sinnen

 

Hoe comen mocht die groet

 

Die haer den Enghel brochte

 

Sy en hadde noyt man gesien

 

In haer sinnen en sy dochte

 

Och hoe sal dit gheschien?

 

 

 

Den Enghel sprack o reyne

 

Waerom zijt ghy versaecht

 

Ghy sult ontfanghen een greyn

 

En blijven suyver maecht

 

En baren sonder pijne

 

Dat licht der Enghelen broodt

 

Der Werelt medecijne

 

Ende sult zijn zijns ghenoot.

 

 

 

Hoe soude ick kindt ghedraghen

 

Ick en kende noyt gheenen man

 

Noch en hebbe in mijn behaghen

 

Hoe soude dat wesen dan

 

Het is boven natueren crachten

 

Te zijn moeder en maecht

 

Hierom treuren mijn ghedachten

 

Hierom ben ick versaecht.

 

 

 

O hooghe maecht van prijse

 

Waerom zijt ghy versaecht

 

Den heylighen Gheest sal rijsen

 

In u wel suyver maecht

[p. 35]

 

Godts crachten uytverkoren

 

Die sullen u ontvaen

 

Dat van u wert gheboren

 

Sal Adams sonden dwaen.

 

 

 

Elizabeth heeft nu ontfaen

 

In haeren ouden tijdt

 

Haer daghen zijn vergaen,

 

O maghet ghebenedijdt

 

Het is in Godts vermoghen,

 

Dat is ende wesen sal

 

Nu blijft in goeden hooghen

 

Vertroost dit iammer dal.

 

 

 

Den Sone des alder-hoochsten

 

Soo sal hy zijn ghenaemt

 

Hy sal de werelt vertroosten

 

En ghy blijft onbeschaemt,

 

Sijn Rijck al altoos dueren

 

En nimmermeer vergaen

 

Hierom en wilt niet treuren

 

De vrucht sult ghy ontfaen:

 

 

 

Die ootmoedighe Pellicaen reyne

 

Viel neder op haer knien

 

Siet hier Godts deerne cleyne

 

Nae uwen woorde moet my geschien

 

Al totter selve ure

 

Ontfinck die maghet fijn

 

Sy droech hem sonder treuren

 

Sy baerde hem sonder pijn.

 

 

 

In Bethleem vercoren

 

Als ons de Schrifuer verclaert

 

Is ons dit kint gheboren

 

Het is wel eeren waert

 

Die moeder is een maecht eerbaer

 

Dies willen wy vrolijck zijn

 

Hy is Godt ende mensche te gaer

 

Hy en mocht niet beter zijn.