|
| |
Een schoon Leysen. Op de wijse: Alsoo't beghint
MEt vreuchden willen wy singhen,
Heer Jesus wilt ons brenghen
Al in zijn eeuwich rijck.
Hy stelpt des Vaders thoren
Daer is ons uyt-ghevloten
Een bloem des Godlijckx Lam
| |
| |
Hy brack der hellen bande, dat soete kindekijn
Met soo grooten gheschalle,
Ende met versuchten groot,
Terstont dat sy begheerden
al van die suyver haerde, dat soete kindekijn
Die men noyt ghenoemt en vant
Eer sy noyt en quam op d'aerde,
Van minnen om ons te troosten
Dat dede sijn bly aenschijn
Lof hebt ghy die ons verloste, dat soete kindekijn.
Den Enghel vanden throone
En die noyt leven ghewan,
Dat dede sijn bly aenschijn.
Want hij benijde seere, dat soete kindekijn.
Herodes wat baet u sorghen
Ghy sijt van herten blindt
Gheen dinck en is verborghen,
Hy en mindt gheen aertsche dingen
Sijn Rijck is sonder termijn
Wat wildy dan verdringen, dat soete kindekijn.
Sal ick nu moeten verliesen
Mijn eer, mijn goet, mijn landt,
De doodt van mijnder handt,
Ende kinderen van veel wijven,
| |
| |
Het salder oock mede blijven, dat soete kindekijn.
Daer moesten zijt besueren,
Veel kinderen dat fel aenschijn,
Om dat hy wilde bederven, dat soete kindekijn.
Dry Coninghen uyt Orienten
Sy hadden des kints verwout,
Sy brochten hem in presenten
Myrrhe, Wieroock ende Gout,
Sijn macht, zijn Rijck, sijn pijn,
Daer mede heeft hy ons ghenesen
Een Enghel quam ter spraken
Ghy mocht u wel henen maken
Behoet hem van alle nooden, dat soete kindekijn.
Een ezel ghinck hy bereyden,
Hy en lietet niet een twint
Daer op sette hyse beyde,
De Moeder en dat soete kint
T'Egypten voeren sy henen
Al door die wilde woestijn
Sijn macht heeft daer verschenen
Sy quamen in corten stonden
Daer stont eenen Palmboom
Met vruchten dat sy hem vonden
| |
| |
Hier onder moet ick rusten
Sprack sy dat maechdekijn
Met vreuchden ende met lusten
Wijn druyven moet ick eten
Van dees Palmbooms draecht
Mijn herte heeft ghequolen
Dat ick nu dus moet dolen
Daer af moocht ghy wel swijghen
Ghy en contse niet ghecrijghen
Want ick niet climmen en can
Veel badt tot onsen stede
Die moet ick u voeren mede
Voor ons en ons kindekijn.
Op zijnder liever moeders schoot
Hy en haddes niet vergheten
Dat hy hem booch op d'aerde
Al voor die lieve moeder zijn
Van haer des herten begeerde,
Ende haer lief kindekijn.
Den boom van suyver vruchten
Daer stonden wijn druyven op
Des moghen wij ons wel neyghen
Voor dat soete kindekijn.
| |
| |
Een suyver claer Fonteyne
Ende Joseph oock die oude
Dat docht hem wonder zijn
Hy loofde menich foude, dat soete kindekijn.
Al door de wilde foreesten
Den Heere alder Heeren, dat soete kindekijn.
Daer zijn die Afgoden ghevallen
Sy en conden niet verdraghen
Dat sy daer comen saghen dat soete kindekijn.
|
|
Auteursrechtvrij