Veelderhande liedekens, gemaect uut den Ouden ende Nieuwen Testamente
(1582)–Anoniem Veelderhande liedekens–
AuteursrechtvrijC Na de wijse: Ick arm schaepken aen gheen groen heyde.
INden Jare vijfthienhondert
En achtenvijftich claer
Sachmen veel volcks verwondert
| |
[Folio 169r]
| |
Te Rotterdam, neemt waer
Christenen haddens in handen
Godt stoort met cracht // Cains gheslacht
Twelck zijn volck meynt te verbranden.
Twelck zijn volck meynt te verbranden.
Een Broeder sy voort brachten
Sijn ooghen waren bedect
Dit doen sy my met crachten
Heeft hy gheseyt perfect
Tvolck dit hoorde en saghen
Hy was verhuecht // veruult met vruecht
Men hoorde hem seer beclaghen.
Sy leyden hem na den stake
Seer ras, somen mocht sien
Sijn ghebet hy daer sprake
Voor den pael op zijn knien
Met zijn hooft neer gheboghen
Tviel haer te lanck // want door bedwanck
Porde hy op ghetoghen.
Vrymoedich hy hem stelden
Aen den pael sonder vrees
Hoe seer dat sy hem quelden
Gods woort hy haer bewees
Hy heeft zijn hals wtghesteken
Heer ontfangt mijn Geest // inden noot meest
Riep hy, ick mach niet meer spreken.
Den strick heeft hy ghewronghen
Om zijnen hals seer stijf
Daer na ist hout ontsprongen
Doen hy tooch by zijn lijf
Den Beul niet lang en beyde
Tstroo greep hy saen // dat sach het volck aen
Dat hy daer tvyer in leyde.
Dus gheschiede de Offerhande
Maer tginck niet na haer sin:
Die eerste cool niet en brande
Hy worp noch een daer in
Doen heeft daer een gheroepen
Hoe staet ghy soo // hy schudde tstroo
Het ionckste Buel ghinck loopen.
| |
[Folio 169v]
| |
Want daer wasser twee dedich
Meester Jan, en zijn knecht
Den ouden stont niet ledich
Al weeck den ionghen slecht
Hy heeft dat stroo ghehouden
Voor zijnen mont // met beuen op stont
Daer quam gheen brant, hy flouden.
De Baillieu was ontsteken
Met toornicheyt seer groot
Dat is daer wel ghebleken
Dat hyse brachte ter doot
Die Christum vroom beleden
Int openbaer // oock ghinck de maer
Dat sy niemant quaet deden.
De lieden haer verstoorden
Sy mochten dat niet sien
Dat sy den man dus moorden
Daerom worpen sy stien
De Buel worde ghetrocken
Al in een huys // wt dat ghedruys
Twelck hem was groot ghelocken.
De Baillieu was gheweken
Met de gheheele Wet
Dat volck begon te breken
Tgheen dat daer was gheset
Maer den man bleef so hangen
Men meende bloot // dat hy was doot
Dat duerde noch seer lange.
Die steenen seer vermeerden
Daer op die selue tijt
Een totten pael hem keerde
Een ander die sprack snijt
Hy heeft zijn hant opgheheuen
En heeft ghesneen // hy viel daer heen
Doen sachmen hem noch leuen.
Dat volck oock niet en rusten
Sy braken int Stadthuys
En dedent oock met lusten
Sy dochten om gheen cruys
| |
[Folio 170r]
| |
Want sy daer noch seer sochten
Nae Christen vier // in dit ghetier
Die sy daer noch wt brochten.
Een vrou was quaet te voete
Sy en mocht oock niet gaen
Veel volcx quam haer te ghemoete
Sy sprackse vriendelijck aen
Waerom hebt ghijt bedreuen?
Wy waren bereyt // voor de waerheyt
Te steruen, nae te leuen.
Dus zijnse wt ghecomen
Houdende haer Gheloof
Sy beledent als vromen
Voor de werelt blint en doof
Ick wensch haer dat ghesichte
Al diet begheert // en hem verneert
O Heer wiltse verlichten.
Men hoort nu vele spreken
Maer weet, tis gheen waerheyt
Dat wy dat wilden wreken
O Heer dat waer ons leyt
Sy hebbent noyt beuonden
Dat wy dit deen // en worpen steen
Doe noch tot gheender stonden.
Ordeelt recht altesamen
Hoe dattet is geschiet
Die Godt vreest, sout hem schamen
Om dattet Godt verbiet
Maer wy moeten sulcx lijden
Om Christus Naem // maect ons bequaem
O Heer tot allen tijden.
O mensch wilt v bekeeren
Ghy hebt ghehoort, ghesien
Ghy moecht niet excuseeren
Tis v betuycht van dien
Met goet bloet, lijf en leuen
Dus vreest den Heer // schout smenschen leer
Wantse v siel vergheuen.
Oock me ghy edel Heeren
| |
[Folio 170v]
| |
Ghebruyct recht v verstant
En doolt niet meer dus seeren
Dat ghy Gods volck verbrant
Ga naar margenoot*Wee ons sult ghy noch spreken
Ga naar margenoot†O Berch ons dect // wy sient perfect
In wien wy hebben ghesteken.
Blijft nu den Heere beuolen
Gheeft hem prijs ende eer
Volcht hem, ghy sult niet dolen
Doet altijt na zijn leer
Maer ten leyt niet int praten
Tmoet zijn ghedaen // oft ten mach niet staen
Hier me wil ick dit laten.
|
|