Vaderlandsche letteroefeningen. Jaargang 1864

De schermkunst. 1e Afdeeling: Beschouwingen over de schermkunst. 2e Afdeeling: De schermkunst in praktijk. 3e Afdeeling: Handleiding als (tot?) voorbereidend onderwijs. Een theoretische en praktische vraagbaak voor alle beoefenaars en liefhebbers, door M. Regoor, gebreveteerd meester der wapenen, enz. Te's Gravenhage, bij J.K. de Liefde, 1863. Prijs ƒ 0.60.

Dit werkje is gemoedelijk geschreven en verdient aanprijzing.

[p. 90]

De schrijver zegt in zijn voorberigt o.a.: ‘De stem der overtuiging intusschen, die mij reeds zoolang toefluisterde, dat het zijn nut hebben kon alles, wat de ondervinding mij geleerd heeft in het vak der schermkunst, aan de Nederlandsche jongelingschap te doen kennen, deed mij eindelijk besluiten daaraan gehoor te geven, en tot de openbaarmaking over te gaan van veel, dat over de schermkunst een helderder (meer helder?) licht zal verspreiden, dan hetgeen reeds vroeger dienaangaande bekend was. Het beste middel om dit doel te verwezenlijken, is onbetwistbaar een overzigt te nemen van al hetgeen er in de schermkunst is voorgevallen;’ enz......

‘Moge dit werkje aan het voorgestelde doel beantwoorden en bij mijne landgenooten worden ontvangen met die welwillendheid, die hetzelve zoo zeer behoeft, dit zal eene streelende belooning zijn voor de moeite van den schrijver.’

Op bl. 17 leest men: ‘'s Schrijvers vurigsten wensch is het dan ook dat velen, naar aanleiding van dit werkje, waarin de ondervinding zoo duidelijk spreekt, bekend mogen worden met dit eenvoudige middel ter ligchaams-oefening, hetwelk bijna eene onvermijdelijke voorwaarde is om eene goede gezondheid te genieten, en dat later de bron wordt van vrolijkheid en levenslust. Wordt die wensch mijns harten vervuld, dan zal ik mij genoegzaam beloond achten’ (even als in het voorberigt) ‘voor mijnen arbeid!’

Op blz. 31 leest men: ‘Mijn doel is eene waarheid in het licht te stellen, die nog eenheid behoeft.....Deze onderlinge vriendschap zal ook den militair in dit onderwijs eigen moeten zijn; zoodoende zal hij alle goede eigenschappen deelachtig worden, want de schermkunst vordert, dat hij, die haar bcoefent, een regtschapen hart, dapperheid, moed en goede trouw bezitte.

Daar het zoo even gezegde evenzeer van toepassing is op de geheele maatschappij, wordt, dunkt mij, de zaak duidelijk, dat wapenoefening in hooge mate bevorderlijk is aan de voorname eigenschappen of deugden voor burger en soldaat, zoodat zij met regt als van algemeen nut voor de natie moet beschouwd worden, ter staving waarvan ontelbare voorbeelden zijn aan te halen uit moeijelijke omstandigheden.’

Men ziet het, de schrijver is hoogst ingenomen met de schermkunst en prijst dezelve dan ook, in gemoedelijken zin geschreven, ten zeersten aan. Hij bestrijdt de veroordeelen die

[p. 91]

bij velen tot het gevolg leiden, als zoude het schermen, niet doelmatig zijn, b.v. ‘er zouden ongelukken kunnen gebeuren, men zou zich te veel kunnen verhitten, schermen spoedig na gegeten te hebben, is nadeelig, te kort voor den maaltijd insgelijks.’

‘Wat het eerste betreft,’ zoo beweert de schrijver, ‘durf ik gerustelijk zeggen, dat zulks bijna onmogelijk is, vermits er altijd goede maatregelen behooren genomen te worden, zoo voor de goede instandhouding der wapenen en maskers, als voor het juiste evenwigt en de sterkte der tegenover elkander staande partijen. En bovendien, de tegenwoordigheid en de onmiddelijke nabijheid van den onderwijzer, zijne dadelijke tusschenkomst bij de minste ongepastheid of wildheid, die plaats mogt hebben, is immers alleen reeds een degelijken waarborg, dat er geen ongelukken kunnen gebeuren!’ Of deze verdediging wel zoo solide is als de heer Regoor zich voorstelt, betwijfelen wij; wèl kunnen ongelukken worden voorkomen, bijaldien de hier opgenoemde ‘maatregelen’ genomen zijn, en dan nog....?

‘Wat het tweede punt aangaat, het te verhit zijn op zich zelven, kan geen jongeling schaden, maar wel het zich onvoorzigtig bekoelen, het drinken van koude dranken; doch ook hiertegen waakt een bekwaam omderwijzer. Te spoedig na den maaltijd te schermen, dit zal ik gaaf toestemmen, is voorzeker niet goed, vermits alle heftige en vermoeijende beweging, en voor dat de spijsvertering geëindigd is, nadeelig zijn; voor sommige jongelieden intusschen ware het misschien oneindig beter, na den maaltijd in de schermzaal tegenwoordig te zijn, dan wel elders, waar zij niet zelden meerdere vermoeijenissen beloopen. Te kort voor den maaltijd is daarentegen eene onhoudbare bewering, daar ligchaamsoefening de beste voorbereiding is tot den eetlust; alleenlijk behoort in acht genomen dat men, tusschen het schermen en het eten, gedurende een vierde uurs tot bedaren dient te komen.’

Ziedaar de bewering in dezen van den schrijver; zij steunt, volgens zijn zeggen, op eene ‘zestienjarige ondervinding’ (in het onderwijs geven?) ‘der schermkunst.’ Het is een nuttig werkje en verdient zooals wij bij den aanhef zeiden, bijzondere aanbeveling.