melijk Duitschland aangaat, en hoe Europa tegen den overheerscher opstond, en hem deed vallen: dit laatste is de hoofdzaak.
De S. geeft zijn doel dus op: ‘een levend beeld te teekenen van de gezindheid, waardoor Europa, waardoor vooral Duitschland zich uit eenen diepen val weder tot eene eerbiedwaardige hoogte verhief.’ Bijzonderlijk doet hij het uitkomen, dat het volk, en niet de regeringen, den adelaar deed tuimelen.
Dr. Burgers vertaling is - wij mogen 't ook verwachten - goed; - toch niet vrij van germanismen. Wij weten wel dat ook veel daarvoor wordt uitgekreten, wat het niet is, maar wel degelijk ook bij onze oude schrijvers wordt gevonden, die het niet helpen kunnen dat men ze niet meer leest. Ook zullen wij 't overnemen van woorden en uitdrukkingen uit eene geburinne, die toch van de familie is, niet zoo onbepaald veroordeelen. Maar - aftrede voor ‘afstand’ en aftreden voor ‘afstand doen,’ zoo als hier meer dan eens, bij klankvertaling, voorkomt, is van een letteren-doctor te erg. Zoo hebben de Heeren, die den titel dragen van ‘volksvertegenwoordiger,’ veel kans, om dien, vroeger tot ‘representant’ verfranscht, nu, op doctoraal gezag, analogisch, te zien germaniseren tot ‘volksvertreder,’ wat zeker geen gesuikerd compliment zou zijn, te meer, als dan eenig ‘onhandig afschrijver’ door de synonimiteit er ‘vertrapper’ van ging maken. Liever zagen wij dien titel geangliseerd, d.i. een wat korter woord er voor gevonden. Ook het hoofdwoord op den titel ‘verheffing’ is een Germanisme.
o.d.
Auteursrechtvrij