Vaderlandsche letteroefeningen. Jaargang 1861

Ons leven.

Ons is 't leven

Niet gegeven

Voor genot en vreugd alleen,

Maar te leeren

Hem te eeren,

Die door ons wordt aangebeên.

Zich om schatten

Af te matten

Is des menschen geest onwaard,

't Kort genoegen,

Van dat zwoegen,

Vindt haar loon slechts hier op aard.

[p. 320]

 

Weest dus, vrinden!

 

Goed gezinden,

 

Immer dankbaar in uw lot;

 

Daar ons 't leven

 

Werd gegeven

 

Tot een oefenschool van God!

 

 

 

Wereldlingen!

 

Hoort mij zingen,

 

Laat u leiden, hoort naar raad,

 

Kweekt op aarde

 

Al uw' waarde

 

Voor des hemels heilgen staat.

 

 

 

Komt dan strijders,

 

God belijders,

 

Houdt toch steeds het pad der deugd,

 

Wilt niet toeven,

 

Tot de groeve

 

U ontzegt, die zielevreugd.

 

 

 

O deez' aarde

 

Geeft geen' waarde,

 

Geen bestendig zielsgenot,

 

Nu eens lijden,

 

Dan verblijden,

 

Zoo is 's levens wis'lend lot.

 

 

 

Wilt de pligten

 

Dus verrigten,

 

Die u hier zijn opgelegd,

 

't Al te haten

 

En te laten,

 

Wat het hart aan ondeugd hecht.

 

 

 

Jezus leven

 

Na te streven

 

Zoo in voor- als tegenspoed:

 

Hem te dienen,

 

d'Ongezienen,

 

Met een kinderlijk gemoed.

 

 

 

Zoo te hand'len,

 

Zoo te wand'len,

 

Spelt ons steeds de toekomst zoet,

 

Die na 't scheiden

 

Ons zal beiden

 

Eens verlost door Christus bloed.

Haarlem.

G.A. van Dobben.