Vaderlandsche letteroefeningen. Jaargang 1857


Zielzucht des ouderdoms. (Naar Johann Heinrich Voss.) Door Joh^s. H^k. Jonckers. Lieflijk is 't daar buiten Voor mij ouden man! Blad en bloeisel spruiten Dat men 't speuren kan! k Strompel moeizaam henen Waar het zonlicht gloort; Want mijne oude beenen Willen niet meer voort!
[pagina 248]
'k Moet u, bruine knopjens, Van digt bij bezien, Die me uw groene topjens Zwellend aan komt biên; Hier, naauw doorgebroken, Komt de bloesem uit, Ginder, vol ontloken, Spelt hij edel fruit. Vaak heb ik 't genoten - Vaak met dank ontwaard 't Groen der jonge loten, 't Geel van 't welk geblaêrt. Menig zwaar vermoeide Ging in 't graf mij voor, 't Zij de boomgaard bloeide Of zijn loof verloor! Zoo 't den Heer geviele, Gaarne ontsliep ik meê: 't Hulsel mijner ziele Wordt zóó mat en wee! 'k Voel de leên mij beven, Ach zóó huiverig koud! Wen een wolkje in 't zweven Mij de zon onthoudt! Wat het bietjen rustloos Bij zijn arbeid zingt! Daar mij, leêg en lustloos, Grijsheids onmagt dwingt! Nooit voor arbeid schroomend, Deed geen last mij pijn: Sluimrig thans en droomend, Leef ik slechts in schijn! O hoe zou 'k u danken, Heilge kerkklokstoon, Wen uw doffe klanken Mij ten grave ontboôn! Moê van 't aardsch gewemel, Wensch ik weg te spoên: Geef me in uwen hemel, Vader, iets te doen! Heteren, 1852.