Twee verhalen worden ons hier aangeboden, waarvan het eerste ten opschrift heeft: ‘Margaretha Livingston’; het tweede: ‘Kapitein meynard’. Beide zijn sterk gekleurd, maar na al 't geen wij in den laatsten tijd over Nieuw-York lazen en hoorden, der waarheid niet ontrouw geteekend. Aan de hand van den Auteur betreden wij de sombere buurten en holen van de reusachtige koopstad der Nieuwe Wereld, voornamelijk de ‘Five Points’ en de ‘Old Brewery’, waar beschaving vreemd is, en de misdaad, òf zich verbergt, òf meestal ongestraft rond woedt.
De beide tafereelen zijn zeer levendig geschreven, toch gevoelt men zich onder de lezing niet aangenaam gestemd. De meeste détails zijn lugubre, zoodanig zelfs, dat men gruwt van eene menschheid, die niets dan de ondeugd en de zonde van den mensch in haren kring besluit. Als bijdragen tot de kennis van sommige toestanden, van de zeden, van de regtspleging en van de verschillende, aan Europa's bodem bijna vreemde, misdrijven van Nieuw-York, zijn zij niet van belangrijkheid ontbloot. Wij stellen ze echter op eene lijn met het legio ‘mystères’, eene lectuur, die gelukkig tot het verledene behoort, die eenige oogenblikken de aandacht mag boeijen, en de belangstelling levendig houdt, maar toch geen blijvenden indruk achterlaat, omdat, zoo dergelijke arbeid al spreekt tot de verbeelding, hij evenwel het hart koud en het verstand onbevredigd laat.
Leesgezelschappen, waar men ‘elk wat wils’ aanbieden moet, is de aankoop van ‘Schuld en Vergelding’ niet geheel te ontraden; wie echter prijs stelt op degelijkheid en ook van een met lezen doorgebragt uur iets meer vraagt dan uitspanning alléén; wie goeden smaak en eene kiesche voorstelling der feiten, hoofdvereischte acht, ook in eenen roman, hem mogen wij dit boek niet aanbevelen.
Toch gelooven wij, dat het ook onder ons zijn publiek wel vinden zal. De liefhebbers van ijselijkheden, en van eene kleurige voorstelling, zijn, helaas! ten onzent ook niet zeldzaam. Zij kunnen hun hart ophalen aan dit wel denkelijk Duitsche product, al heeft de Vertaler, die zich vrij wèl van zijne taak heeft gekweten, 't niet op den titel vermeld, in welke taal het oorspronkelijke is geschreven.
Wij meenen de uitvoering, vooral titel en vignet, alles behalve fraai te mogen noemen.