Vaderlandsche letteroefeningen. Jaargang 1857

[p. 42]

Aubrey, uit het Engelsch, door R. Reudler. Twee Deelen. Te Sneek, bij van Druten en Bleeker. 1856. In gr. 8vo. IV en 661 bl. f 6-90.

Onder de nieuwe romans mag zeker ‘Aubrey’ genoemd worden als eene zeer aangename lectuur tot uitspanning.

Er is hier (zoo als anders bij de meeste Engelsche verhalen het geval is) volstrekt geen slepend, vervelend begin, dat men doorworstelen moet; maar het werk boeit den lezer, van de eerste tot de laatste bladzijde, door een vlug voortgaanden stijl en afwisseling van tooneelen.

De karakters zijn goed geteekend en volgehouden, elk doet zich vóór juist zoo als men kan begrijpen dat het onder de plaatshebbende omstandigheden moest zijn en worden.

Daarom wekt ook iedere persoon de belangstelling des lezers: de gulle openhartige zeeman, het jonge landmeisje, met haar fijn gevoel voor regt en onregt, dat een oogenblik in de Londensche groote wereld verkeert, zonder hare eenvoudigheid te verliezen, en de eigenlijke held der geschiedenis, die, zonder bepaald slecht te zijn, door zijne hartstogten geheel wordt beheerscht en ten val gebragt. Ook de personen die niet zoozeer op den voorgrond staan, zijn niet verwaarloosd; men kan zich zeer goed de familie hurstmonceaux voorstellen, ook den diep gezonken speler, Lord algernon, een zoon van zulke ouders, en den rijk geworden burger, aubrey, wien niets nader aan het harte ligt dan de verheffing van zijn geslacht. Er is echter nog eene figuur, eene vrouw, ondergeschikt in stand, maar, door hare daden, van den grootsten invloed op den gang der gebeurtenissen. Het is alice craven, de minne van william aubrey, en zoo men ergens eene aanmerking op mogt maken, zou het zijn op de magt die zij steeds over haren voedsterzoon behoudt; hij kent haar toch slechts als zijne minne, en men zou van een man van zijn rang en met zijn krachtig karakter niet verwachten, dat hij de zwakheid kon hebben om ieder oogenblik, als het ware, aan deze vrouw zijn nood te klagen. - Om dit op te lossen moet men aan sympathetische betrekkingen gelooven. - De Turksche metamorphose van edward is, even als de daarmede in verband staande épisode der familie birchell, wel

[p. 43]

wat avontuurlijk, en herinnert den lezer dat hij een roman in handen heeft; of was het niet zeer wonderlijk dat emma onder de millioenen wereldbewoners juist die vrouw en dat kind moest ontmoeten?

Het gezegde mag men echter niet als gebreken beschouwen, en de slotsom dezer beoordeeling is - eene aanbeveling; te meer daar de zedelijke strekking van dezen roman goed is en er waarlijk edele en godsdienstige beginselen in worden gepredikt. - Aan treffende beschrijvingen ontbreekt het niet, en onder de bijzonder welgeslaagde zou men die van het verval der goederen en des gezins van den Ierschen Lord kunnen rangschikken. Wie gevoelt daarmede geen medelijden, of heeft emma niet lief als zij onder hare verwaarloosde broeders en zusters den goeden engel voorstelt?

De vertaling is zuiver en vloeijend; slechts een paar gewrongen zinnen komen in het werk voor. De correctie is zeer zorgvuldig geweest. Slechts enkele en geringe fouten zijn haar ontsnapt.

De uitvoering is net.
m.p.h.