Macbeth, Treurspel van William Shakespeare. Uit het Engelsch, in de voetmaat van het oorspronkelijke vertaald en opgehelderd door Jurriaan Moulin. Tweede druk. Te Deventer, bij J. de Lange. 1845. In kl. 8vo. f 1-25.
Othello, de Moor van Venetië. Uit het Engelsch van William Shakespeare, door Jurriaan Moulin. Tweede, verbeterde druk. Te Deventer, bij A. ter Gunne. 1848. In kl. 8vo. f 1-25.
‘De kunst van vertalen,’ wordt ergens gezegd, ‘is eigenlijk de kunst, om de denkbeelden eens Schrijvers, van de eene taal in de andere, zoodanig over te brengen, dat al hetgeen die Schrijver bedoeld heeft, door het oorspronkelijke in het verstand en hart zijns lezers op te wekken, ook met gelijke kracht, sierlijkheid en gemakkelijkheid door de vertaling te weeg gebragt worde.’
Wij zijn het met die uitspraak volkomen eens en wenschen ons geluk met het bezit van de bovengenoemde vertalingen, die twee kunstgewrochten van den wereldberoemden shakespeare in het Nederduitsch zoodanig doen kennen, dat onze letterkunde er zich op beroemen mag. Niet altijd wordt zij door het overbrengen van buitenlandsche lettervruchten verrijkt, omdat òf de vertaling gebrekkig, òf de keuze van het werk niet gelukkig is. Maar geheel anders is 't met deze twee vertalingen, die Referent eerst nu leerde kennen, en waarvan de tweede druk getuigt, met hoe grooten bijval zij ontvangen zijn. Die vertalingen en de goedkeuring, welke het publiek er aan schonk, bewijzen beiden, dat de goede smaak bij ons nog niet is verdoofd, de zin voor het degelijke nog niet is uitgestorven.
Wanneer men nagaat, wat er al vereischt wordt om Shakespeare in onze moedertaal over te brengen; welk eene uitgebreide kennis van de Engelsche Letterkunde er gevorderd wordt, om, bij een altoos gebrekkigen tekst, bij de tallooze varianten, bij de meest uiteenloopende