Vaderlandsche letteroefeningen. Jaargang 1846

De valsche spelers in Frankrijk.

Door eenige zeer ergerlijke lijfsgedingen, die met vonnissing tot zware straffen eindigden, is men nu onlangs, in het land der spelers van beroep, eerst regt oplettend gemaakt op de schandelijke bedrijvigheid en de zoo stoute als listig overlegde bedriegerijen van dit met den bijnaam van Grecs be-

[p. 205]

stempelde voorname geboefte. Onder al de zoogenaamde gevaarlijke klassen zijn de Grecs het allergevaarlijkst, uit hoofde van hun aanvallig, innemend, elegant uiterlijke, waarachter niemand het vreeselijk bedrog vermoedt, dat jaar op jaar aan eerlijke lieden een veel grooter kapitaal ontrooft, dan al de gewelddadigheid van bandieten en struikroovers. De lagere standen der maatschappij zijn van dezen kanker vrijgebleven, die aan de hoogere knaagt en zich onder de uitgezochtste weelde verbergt. De Grecs vormen eene soort van geheime broederschap, welker ingewijden elkander aan zekere cabbalistische teekenen herkennen en zich onderling de behulpzame hand bieden. Gewoonlijk vertoeven zij niet lang op eene en dezelfde plaats, uitgezonderd te Parijs, het middenpunt, waarheen hunne kunstvlijt zich bij voorkeur wendt. In den winter bezoeken zij de bals bij inteekening of de soirées in bijzondere huizen. Zoodra een Grec zich toegang in een huis verschaft heeft, poogt hij een' zijner spitsbroeders in denzelfden gezelschapskring in te leiden, want gemeenschappelijk werken zij met meer gemak en veiligheid; ook doet niet zelden een Grec, die reeds eenigzins in het oog begint te loopen, zichzelven met opzet een klein verlies ondergaan, om zijnen geheimen medehelper eene grootere winst te bezorgen. De rijkste oogst echter zamelen deze flibustiers der groote wereld op de badplaatsen in; want bij elke zoogenaamde heelbron zijn steeds verscheidene leden dezer verbroedering aanwezig, die er op voornamen voet leven, veel kosten maken, maar ook met den aldaar heerschenden ongedwongen toon en de speelzucht der meeste badegasten uitmuntend hun voordeel weten te doen. Verscheidenen zijn er, die in één badsaizoen door hunne schelmerijen tot 60,000 francs weten te verzamelen. Velen zijn, door hunnen stand in de maatschappij, boven alle verdenking verheven, en worden niet zelden door henzelven, die zij te Wiesbaden of Homburg uitgeplunderd hebben, te Parijs met voorkomendheid ontvangen en in andere aanzienlijke huizen ingeleid. Het aantal dezer Grecs heeft zich in de laatstverloopene jaren zeer vermeerderd, en tegenwoordig trachten zij hunne medestanders niet meer, als te voren, onder weinig bekende spelers aan te werven, die eerst bedrogen en daarna bedriegers werden; neen, onder het gild telt men jonge lieden, die tot de aanzienlijkste familiën behooren, en zelfs tamelijk hooggeplaatste personen van rijperen

[p. 206]

ouderdom. Men wane evenwel niet, dat de ware Grecs zich van scheefgesneden, bijzonder gemerkte of op eenige andere wijze vervalschte speelkaarten bedienen. Dit alles behoort tot de kindschheid der kunst, en de ware meesters in die kunst wachten zich wel, tot zulke middelen, die zoo ligt verdenking en gevaar kunnen aanbrengen, hunne toevlugt te nemen. De echte, in zijne kunst wèl ervarene Gree speelt alle soort van kaartspel, dat hem voorgeslagen wordt, whist, boston, taroc, bouillotte, en het is hem ook onverschillig, met welke kaarten hij speelt. Hij heeft eene menigte andere hulpmiddelen te zijner beschikking, van welke hij, waar de gelegenheid zulks medebrengt, met uitnemende behendigheid gebruik weet te maken. Zie hier slechts één voorbeeld uit vele. Een Grec waagt zich nimmer in een speelgezelschap, zonder door eenen medehelper verzeld te zijn. Neemt nu de een aan de speeltafel plaats, zoo plaatst zich een ander, met wien hij in verstandhouding is, op eene ongedwongene wijs aan de zijde van zijn' tegenspeler, om diens spel te kunnen nagaan, hetzij dan dat hij op de hand van dezen wedt, of niet. Vier letters van het alphabet vormen de geheele geheime boeventaal der Grecs; I beteekent schoppen, L klaveren, M harten en V ruiten. Is de valsche speler in verlegenheid, en twijfelt hij, welke kleur hij moet uitspelen, zoo werpt hem zijn makker eenige volkomen onschuldig schijnende woorden toe, die hem door de letter, waarmede zij beginnen, aanduiden, welke kleur hij spelen moet. Is het, bij voorbeeld, zaak voor hem, harten te spelen, zoo behoeft zijn makker hem slechts het onbeduidende woord Monsieur toe te roepen. De woorden: Vous jouez beteekenen ruiten en schoppen, enz. enz. Het is ligt te begrijpen, hoe gevaarlijk deze geheime spraak voor de overige spelers worden kan; en evenwel is dit slechts een van de duizend kunstgrepen, welke de Grecs aan de speeltafel bezigen.