|
| |
| |
| |
Gespreck tusschen twee boerenknechts.
Ey siet eens wat een vreemde saeck!
Hoe Fop 't oock schick' of hoe hij 't maeck',
Buyr Krelis knort en Krelis kijft.
't Is Krelis die t'onvreden blijft.
Wat Fop oock wil of wat hij doet,
Sijn buyrman noemt et nimmer goet;
Wat hij oock soeckt of mijt en laet,
In Krelis oogh is 't altijt quaet.
Gaet Fop op Sondach naer de kerck,
Sijn buyrman noemt et huych'laers werck;
Of blijft hij uyt de kerck eens t'huys,
Dan heet hij in de leer niet pluys.
Spreeckt Fop eens met de lien op straet,
Buyr Krelis noemt et sottenpraet;
Of swijght de man en is hij stil,
Siet! Krelis noemt et weer een gril.
Rijt Fop eens uyt met Trijn sijn wijf,
Het heet een decksel voor 't gekijf;
Of rijt hij uyt met suster Griet,
Dan acht hij 't arme Trijntje niet.
Brenght Fop sijn boter naer de stat,
Siet! Krelisbuyr die seyt als dat
De man sich naer de merckt begeeft,
Omdat hij geen kalanten heeft;
Of laedt men aen sijn huys de waer,
Buyr Krelis heeft sijn woorden klaer:
Och, seyt hij, siet eens d'arme Fop
Set alles af; sijn boel raeckt op!
Koopt Fop sijn wijf een nieuwe doeck,
Of geeft hij haer een kermiskoeck,
Of draeght hij self een ander kleet,
Sijn buyrman seyt dat hij wel weet
Waervan de man soo rijcklijck sopt;
Fop heeft sijn lantheer weer gefopt.
Jae Krelis noemt et sunt en schant
Dat buyrman, met soo ruym een hant,
Het gelt als uytter deure smijt,
Terwijl sijn broer haest armoe lijt.
| |
| |
Of seyt Fop 's winters in de snee:
Trijn, 't oude wambuys kan nogh mee;
Of draeght hij in het bar getij
Sijns vaders oude winterpey,
Siet, eer 't nogh yemant op en viel,
Noemt Krelis Fop reets bijster schriel;
Hij noemt hem drae een grooten geck,
Oft' oock een schraper en een vreck.
In 't kort, wat Fop oock immer doet,
Buyr Krelis noemt et nimmer goet.
Ja, wat hij soeckt of mijt en laet,
In Krelis oogh is 't altijt quaet.
Fop kan niet uytter deure gaen,
Of Krelis keft daer tegen aen,
Of Krelis sporrelt, kijft en schelt.
Maer hoe hij oock sijn siele quelt,
En hoe hij bijster tiert en raest,
En sich bijna te bersten blaest,
Siet Fop gaet, tot sijn groot verdriet,
Maer stil sijn gangh, als hoort hij 't niet. -
Vraeght yemant nu: hoe toch die man
Soo onverstandigh tieren kan?
En waerom hij een wrevel voet
Die hem alleen maer hinder doet?
Baert dit bedrijf ons meerder pijn,
Dewijl het samen buyren sijn,
Omdat een buyr, is hij een vrient,
In noot en doot ten goede dient;
Omdat, als 't onder buyren hort,
M'elkander light in lijden stort;
Omdat, al set men van 't verdriet,
Als Fop, nogh wel de teringh niet,
Men toch, al wort er niet getwist,
De vreught van goede buyrschap mist;
Omdat men altijt, waer men kijft,
Soo moeijlijck sonder sonde blijft;
- Ey hoort dan eens wat daer de knecht
Van Fop tot sijnen macker seght!
Gij vraeght, seght hij, wat maeckt ons buyr
Soo gram en uyttermaten stuyr?
't Is, Gijs, bij Krelis enckel spijt.
Hij wort gevreten van den nijt!
Sie, toen de baes, vóór jaren, pas
Getrouwt en boer geworden was,
Toen had nogh Krelisbuyr geen haet;
Toen noemde hij den baes sijn maet.
Soo langh als Fop te tobben had
Voor 't heerschop ginder in de stat,
En yeder dach, dien Godt hem boot,
Moest wercken voor sijn daeglijxs broot,
| |
| |
En nogh niet soo en wert bemint,
Soo langh bleef Krelis welgesint.
Maer sedert Fop sijn woningh vrij,
En daerbij nogh een vette wey
In eygendom gekregen heeft,
Soo dat op hem geen schult meer kleeft;
En sedert dat de brave man
Sich wel met Krelis meten kan,
Soo dat hij koopt en dat hij doet
Wat Krelis wel eens laten moet;
En sedert dat hem yeder prijst,
Omdat hij d' armen hulp bewijst;
En sedert dat hem yeder noemt
Als een dien 't gantsche dorrep roemt;
En sints hij, om sijn deughtsaem hert,
Tot ouderlingh gekosen wert,
Soo dat men seyt: die brave Fop
Die komt, die is er boven op:
Kijck sedert toen is Krelisbuyr
Al meer en meer en op den duyr
Den baes gaen brengen op de straet,
Gaen lastren met sijn malle praet,
Den baes gaen haten als de pest;
Maer 't is genoegh! gij weet de rest.
Te hencker, Jaep! sey Gijs de knecht,
Wat is die Krelisbuyr dan slecht!
Wel, wat een laegh en kleyn bestaen!
Soo kan 't hem noyt voorspoedigh gaen.
Een haet, en dat uyt enckel spijt;
Een lastertongh uyt enckel nijt.
Neen, Jaep, ick houd et met baes Fop;
Want daer en rust geen segen op.
Kijck, sulck gebreck aen menschenmin
Dat geeft gewis de duyvel in;
Dat quelt de siel tot aen het graf,
En daerop volght een sware straf. -
- Wat dunckt u, leser! sprack die quant
Niet wel en met een goet verstant?
Jae, seght gij wis, die boerenknecht,
Sijn hert hebb' eer! hij had het recht!
Ick segghe daerom tot besluyt,
Jae 'k roep het vierigh biddent uyt:
Ick noemde 't stuck een vreemt geval;
Och waer' het dat eens overal!
O Heer! weer dat bedrijf en maeck
Het waerlijck tot een vreemde saeck!
A.
v.I. |
|
Auteursrechtvrij