Vaderlandsche letteroefeningen. Jaargang 1846

Beknopt Overzigt van de voornaamste gronden der Rekenkunde en Algebra, met een Aanhangsel over de reken- en wiskunstige progressiën en de logarithmen, ten dienste der Jongelieden, die zich aan het Staatsexamen voor de Akademische Studiën wenschen te onderwerpen, door P.J. Baudet, Leeraar der Wiskunde aan het Gymnasium der stad Utrecht. Te Deventer, bij J. de Lange. 1845. In gr. 8vo. 80 bl. f :-70.

Niettegenstaande de vele handleidingen en leerboeken voor het aanleeren van de beginselen der reken- en stelkunst, heeft bovenstaand Beknopt Overzigt, naar ons oordeel, veel goeds voor zoodanigen, welke zich, vóór het afleggen van een examen in deze vakken, het vroeger aangeleerde nog eens kortelijk willen herinneren, en als zoodanig kan dit boekje voor velen eene nuttige strekking hebben. Een paar aanmerkingen, welke bij het doorlezen onze aandacht troffen, mogen wij evenwel niet verzwijgen.

De Heer baudet maakt in de 149 eerste paragraphen een getrouw gebruik van de Nederduitsche kunsttermen, welke in de rekenkunst algemeen bekend zijn; doch in de algebra schijnt ZEd. hieromtrent anders gezind; waarom anders § 154 niet, in plaats van de woorden monomium, binomium, trinomium, quadrinomium, multi- of polyno-

[p. 732]

mium, gebruik gemaakt van de bekende uitdrukkigen eenledige, twee-, drie-, vier- en veelledige vorm? waarom, bij het vermelden der drie verschillende wijzen van oplossen der vergelijkingen met twee onbekenden, § 171, 172, 173, de voorkeur gegeven aan de woorden Eliminatie, Substitutie en Egalisatie der Coëfficiënten, boven de bekende, verdrijving, in de plaats stelling en gelijkmaking der Coëfficiënten; daar de Heer baudet § 181 teregt de woorden tweede magts- en derde magtswortel boven die van quadraats en cubuswortel verkiest?

Eene tweede aanmerking geldt de bepaling van den Heer baudet, over de tweedemagtsvergelijkingen en derzelver onderscheiding in zuivere en onzuivere. Volgens hem zijn ‘tweedemagtsvergelijkingen die, welke, na behoorlijke herleiding, de tweede magt der onbekende bevatten;’ als voorbeeld eener zuivere tweedemagtsvergelijking noemt hij x² = p, als voorbeeld eener onzuivere x² + px = ± q. Naar het oordeel van Rec. zoude de onderstaande bepaling en onderscheiding de voorkeur verdienen. Eene tweedemagtsvergelijking is die, waarin, behalve de onbekende in de tweede magt, ook nog die in de eerste magt voorkomt; zij worden onderscheiden in volledige en onvolledige, volledige zijn van den vorm: x² ± ax = ± b en onvolledige x² = ± b.