Vaderlandsche letteroefeningen. Jaargang 1841

Bekentenissen van een' Boosdoener, of het Leven van Ameer-Ali, den Thugger. Eene Indiaansche Geschiedenis, door Kapt. Meadows Taylor. Naar de tweede Engelsche uitgave. II Deelen. Te Amsterdam, bij J.C. van Kesteren. 1840. In gr. 8vo. XX en 619 bl. f 8-50.

Indien wij niet reeds van elders bekend waren geweest met de Thuggers of Indische moordenaars, die zich, als eene broederschap van dienaren der Hindosche Godin bhowanee, tot uitoefening van hun verfoeijelijk bedrijf geregtigd achten, wij zouden dan de in dit boek verhaalde vreeselijke gebeurtenissen voor eene aaneenschakeling van de grootste onwaarschijnlijkheden houden. Maar nu valt er niet aan te twijfelen, of de wanbedrijven, waarvan dit werk het ijzingwekkende verhaal bevat, zijn naar waarheid geschetst. ‘In het jaar 1810,’ zegt de Schrijver, ‘gaf het verdwijnen van vele krijgslieden, langs de openbare wegen, den opperbevelhebber aanleiding tot het uitvaardigen van eene dagorder, waar-

[p. 177]

bij hij de soldaten tegen de Thuggers waarschuwde. In 1812, na den door Thuggers gepleegden moord op den Luitenant monsell, trok de Heer halhed, vergezeld van een sterk detachement troepen, tegen de dorpen op, waarin de moordenaars zich ophielden; hij ontmoette een' geduchten tegenstand. Men ontdekte, dat de Thuggers vele dorpen in de omstreken van Sindousé bezetteden, en, reeds van vorige geslachten af, jaarlijks groote geldsommen aan het bewind van Scindia voor deszelfs bescherming betaalden. Men berekende, dat er zich te dier tijd alleen in die dorpen meer dan negenhonderd ophielden. - In het jaar 1830, en reeds eenige jaren vroeger, schenen de Thuggers tot eenen buitengewonen trap van stoutmoedigheid te zijn gekomen, zoodat het bewind niet langer onverschillig kon blijven omtrent een kwaad, dat zulk eene vreeselijke en steeds toenemende hoogte bereikt had. - Aan sommige der Thuggers, die gevat werden, en onder anderen aan feringhea, een hunner voornaamste opperhoofden, werd het leven geschonken, onder voorwaarde van hunne makkers bekend te maken. Ook ameer-ali was een van deze begenadigde berigtgevers of aanbrengers, en wiens vreeselijke openbaringen zoodanigen indruk in dat land maakten, dat dezelve niet ligt vergeten zal worden. Ik heb dezelve hooren verhalen in zulk eene angstige spanning, als ik naauwelijks durf hopen bij mijne lezers te zullen verwekken; en ik kan, tot staving van de volgende geschiedenis, er alleen bijvoegen, dat hij, volgens zijne eigene bekentenis, die in alle opzigten door die zijner medeäanbrengers bevestigd werd en in officiële stukken is opgenomen, regtstreeks in den moord van zevenhonderd en negentien menschen is betrokken geweest.’

Of dit werk een welkom onderhoud zal opleveren, hangt van den smaak af, die bij sommigen slechts bevredigd wordt door verhalen van misdaden en gruwelen. Maar voor de kennis der natuurlijke en maatschappelijke gesteldheid van den Hindostan is hetzelve allerbelangrijkst. De Schrijver heeft lange jaren in dat gedeelte van Azië vertoefd; terwijl de betrekking, welke hij daar vervulde, tot waarborg verstrekt der echtheid van hetgeen hij aangaande de zeden en gebruiken der bewoners van die streken en bij het beschrijven van plaatsen en tooneelen vermeldt.

In zoo verre het werk vrij is van zoodanige voorstelling der misdaad, als tot dezelve zou kunnen uitlokken, is ook

[p. 178]

de zedelijke strekking niet te misprijzen. Recensent moet evenwel zeggen, nooit in zijn leven een afgrijselijker boek te hebben gelezen. - Taal en stijl getuigen voor de bekwaamheid van den Overzetter.