Vaderlandsche letteroefeningen. Jaargang 1831

[p. 348]

Aan J.H. Burlage, jur. utr. cand., brigadier vrijwilliger bij het regement lanciers no. 10.

Vriend! wien in den reinen boezem

Warm het Hollandsch harte slaat;

Gij, die tegen Aterlingen

Als een Ajax over staat.

Uwe woorden mogten tuigen:

‘'k Voel de zwaarte van mijn' pligt;’

Uwe daden roepen luide:

‘Hollands moed volbrengt dien ligt!’

Ja, mijn vriend! uit Pallas' tempel

Riep u 't veege Vaderland; -

Moedig geeft Minerva's leerling

Aan den Krijgsgod zijne hand.

Bij het mij nog dierbaar afscheid

Was uw hart te zeer bekneld: -

Woorden niet, een enkle handdruk; -

't Was de handdruk van een' held.

Handdruk, die mijn borst deed zwellen,

En mij drong door merg en been.

Spreken wilde ik; maar geen woorden ...

'k Stamelde, en mijn vriend verdween.

Lang nog stond ik vastgenageld,

Zocht u nog mijn pinkend oog,

Tot een traan het kwam verduistren,

Of een floers er over toog.

'k Zuchtte: ‘Ook mij klopt in den boezem

't Harte rein voor Vorst en land;

Maar zijn spoor mag ik niet volgen:

Mij weêrhoudt een stalen band.’

Strijd dan, vriend; o, strijd dan moedig!

Schoon ik u niet volgen mag,

Mijne wenschen, mijne beden

Zijn steeds met u, dag aan dag.

[p. 349]

 

En wanneer ge, bij den vrede,

 

Keert in 't dankbaar Vaderland,

 

O, dan druk ook ik erkentlijk

 

U de trouwe heldenhand!

Utrecht, Febr. 1831.

f.b. adèr.