Vaderlandsche letteroefeningen. Jaargang 1830

Iets over de behandeling van jonge kinderen.

(Medegedeeld door eene Moeder.)

Ik had reeds mijn elfde, zeer jonge kind op den schoot, in het bijzijn van een' Franschman, toen deze mij onder het gesprek opmerkzaam maakte, dat ik het kind reeds langer, dan voor zijn' hoest noodzakelijk geweest was, overeind zittend hield, en dat dit zeer schadelijk voor het regtopgroeijen van zoo jonge kinderen was; want dat de rugwervels in dien leeftijd nog in het geheel niet tot die houding des teederen ligchaams zonder groot nadeel bekwaam waren, enz. Dien raad nu had ik wel niet noodig, als die reeds mijn vorig tiental, onder gepaste behandeling, regt opgegroeid mogt aanschouwen, zonder dat ik daarover juist bijzonder had nagedacht; gelijk ik ook het genoegen heb, mijn jongste, zeer teeder kindje wèl te zien opgroeijen. Thans echter meer over dit punt denkende, werd het mij duidelijk, hoe verkeerd de Hollandsche moeders in het algemeen handelen, met hunne onwetende bakers te laten heerschen over de eerste opvoeding harer zuigelingen. Immers, wat is toch eene baker? Veelal eene armoedige vrouw of weduw uit den lagen burgerstand. Gelukkig nog, zoo zij ooit in haren dienstbaren staat kindermeid geweest is. Van waar dan hare kennis der behandeling van jonge kinderen anders, dan door eene kleine routine, die, goed of kwaad,

[p. 423]

zeker niet door rijp nadenken of raad bij deskundigen verkregen is. Dit nu is het orakel voor moeders van den beschaafden stand! ‘Baker vindt het zoo goed. Baker zeide gisteren tot mij: Meent Mevrouw, dat dit mijn eerste kind is, dat ik groot breng?’ Dit, met eene vaste stem en vinnig gezigt aan een jong, voor het eerst moeder geworden vrouwtje gezegd, is genoeg, om niet haar eigen, beter oordeel te volgen. Op meer gevorderden leeftijd, als het beengestel niet zoo sterk meer door het vleesch is bedekt, in het 5de tot 8ste jaar, ontdekt men een' scheeven draai; er wordt aan een' mogelijken val of verzwikking - hetgeen toch wel onder de zeldzame gevallen behoort - gedacht, maar niet aan de ijdele glorie van een fraai uitgedost kind, in de vierde week van zijn' leeftijd zoo snugger reeds regtop zittende op bakers arm in de kraamkamer of op de wandelingen! Wel spelt men eene luijer heel vast om het lijfje; maar, dit moge een hulpmiddel zijn, het kan de wervels tusschen de schouderbladen en nek niet genoegzaam ondersteunen. Ook zou tegen het stijve inspelden wel iets in te brengen zijn, aangaande de ademhaling, den vrijen omloop van het bloed, de verrigtingen der ingewanden, enz. Zeker althans mag het vastgesteld worden, dat het kind, vóór de eerste drie à vier maanden ten minste, niet in eene opgerigte houding behoort te zitten. Deze schadelijke houding belette het ouderwetsche bakeren en vaststrikken op een kussen, hetgeen, zoo dit op eene overdreven stijve wijze geschiedt, zeker ook zijne zwarigheid heeft; echter was de houding liggende, en hierdoor boven de nieuwerwetsche te verkiezen. De Amerikaansche vrouwen houden hare jonge kinderen, gelijk de Fransche, liggende op den arm. De eersten kleeden ze zeer los, en dit kan bij die gewoonte geen kwaad; de laatsten bakeren ze, waar de Engelsche moden niet doorgedrongen zijn. Dat de eerste inrigtingen voor de gebrekkig opgroeijende jeugd in Frankrijk zijn daargesteld, is niet aan de meerdere noodzakelijkheid hiervan daar te lande toe te schrijven, maar aan de vindingskracht van een' industrieuzen

[p. 424]

geest en bijkomende omstandigheden. Immers, hoe staat de proportie van regte en scheeve menschen in Holland tegen Frankrijk en Amerika? - ‘Het klimaat,’ zal men misschien zeggen. - Goed: des te noodzakelijker dan, dat het weekere beengestel in de slappere luchtgesteldheid met meer zorg gadegeslagen worde. Ik ben eene buitenlandsche, en volgde dus de gewoonten van mijn land, waar men toen wel bakerde, maar tevens op kussens droeg; en ik volgde dit gebruik niet uit overtuiging van grooter nut, (want nooit had ik hierover nagedacht) maar uit verkleefdheid aan de eerste indrukken: en ik dank den Hemel, dat ik deze indrukken had; anders ware ik zeker de algemeene Hollandsche gewoonten blindelings gevolgd. Het ware te wenschen, dat een deskundige een klaar, gemakkelijk verstaanbaar, niet geleerd opstel op dit artikel volgen liet, waardoor moeders op dit punt beter onderrigt werden als ik het doen kan, met den naam onderteekend, gelijk die van eenen sandifort, logger, ontijd, van der wissel en meer dergelijke achtbare namen.