De kunst van den halsdoek.
Zoudt ge het gelooven, Nederlandsche - wij zeggen, met nadruk, Nederlandsche Lezers! dat, bij mannen, de kunst van den halsdoek te strikken of te knoopen, te Parijs, ja zelfs te Londen, thans eene zaak geacht wordt van het hoogste aanbelang; en dat daarover, in eerstgenoemde wereldstad, een boek is in het licht verschenen, al spoedig ook in het Engelsch vertaald en tot zevenmaal herdrukt, waarin deze gewigtige wetenschap in al haren omvang wordt geleerd?... ‘De kunst van den halsdoek,’ zegt de Heer le blanc, ‘is voor den man van smaak hetzelfde, wat de kunst van een diner te geven is voor den staatsman.’ Ook de kleur wordt in dezen zoo belangrijk gekeurd, dat men in vollen ernst vermeld vindt, hoe bonaparte met een' zwart-zijden halsdoek, of cravate, bij Lodi, Marengo en Austerlitz de overwinning bevocht, en als zeer opmerkelijk daarbij aangeteekend, dat hij bij Waterloo een' witten omhad, terwijl hij den vorigen dag nog in zijn' zwarten verscheen. De oudste knoop - de vader dus van alle volgende - is de noeud Gordien; zijnde alsnog - en geen wonder! - het gewigtigste voorstel, dat den student van den halsdoek kan worden aangeboden. Het valt inderdaad niet gemakkelijk, in de geheimen dezer onuitputbare wetenschap te worden ingewijd! Mille-et-un wijzigingen van den halsdoek, welk een uitgebreid veld, dat bij ons, als 't ware, nog geheel braak ligt! Doch met slechts twee uren studie daags kan men het in dezelve al verre brengen; en een paar uren daags, voor den spiegel gesleten, is voor een' Monsieur Musard eene waardige en welkome tijdsbesteding. - Het smart ons, bij mangel van ruimte en tijd, in het onderwerp niet verder te kunnen
indringen. Wij moeten ons dus tevreden houden met de bloote opnoeming der onderscheidene vormen en benamingen, welke hier breedsprakig behandeld worden; als daar zijn: le