Vaderlandsche letteroefeningen. Jaargang 1828

Gesprek tusschen een' zesthalf en een vijfentwintigcents-stuk.
Eene Fabel.

Boog vrij op 't wapen, dat gij draagt,
Nieuwbakken munt der Belgen!
Wie weet, hoe ras de morgen daagt,
Waarop de smeltkroes weêr uw schijnschoon zal verzwelgen;

[p. 660]

 

Terwijl met u de roem gewislijk zal vergaan

 

Van 't dwaas bestuur, dat u deed slaan

 

En mij een waarde ontnam, vóór eeuwen reeds geschonken.

 

Een Vorst, tot zulk een daad bekwaam,

 

Verdient niet, met den glorienaam,

 

Dien Nederland hem schenkt, bij 't nageslacht te pronken.

 

 

 

het vijfentwintig-cents-stuk.

 

 

 

Ontzinde, zwijg! hoon niet in overmoed den Vorst,

 

Die 't dwaas vooroordeel en 't waanwijs bedillen

 

Van hen, die alles goed, ja beter weten willen,

 

Met moed braveren dorst:

 

Die Vorst ontnam u slechts eene ingebeelde waarde,

 

Waarmeê ge in Nederland hebt onverdiend gepraald;

 

Hij duldt - maar tot uw schande - uw aanzijn nog op aarde,

 

Opdat gij zelv' (wanneer ook niets het openbaarde)

 

Deedt zien, hoe lang gij reeds zijt al te duur betaald.

 

 

 

Toepassing.

 

 

 

Zoo draagt een schijnvernuft, hoe luid eenmaal geprezen,

 

Van eigen schande 't merk in 't duurverkochte schrift.

 

Eens zal de grijze tijd, die 't kaf van 't koren schift,

 

Ook in 't gebied der kunst een billijk regter wezen.

 

 

 

g. van enst koning.