Vaderlandsche letteroefeningen. Jaargang 1828

Fragment van lord Byron.

- Ik heb mij, in de laatste negen jaren, vergeleken gezien, in het Engelsch, in het Fransch, in het Italiaansch en in het Portugeesch, met rousseau, met göthe, met young, met aretinus, met timon van Athene, met eene albasten, van binnen verlichte vaas, met satan, met shakespeare, met napoleon, met tiberius, met eschylus, met sophocles, met euripides, met Arlequin, met Pierrot, met sterne, met hopkins, met eene Fantasmagorie, met hendrik VIII, met chenier, met mirabeau, met den jongen dallas, die zich nog op het Collegie bevindt, met michel-angelo, met raphaël, met een' Engelschen Saletjonker, met diogenes, met childe-harold, met milton, met pope, met dryden, met burns, met savage, met churchill, met den Acteur kean, met alfieri vooral, enz. Hij,die de stof heeft geleverd tot zoo vele tegenstrijdige vergelijkingen, moet noodwendig op eenig ding gelijken. Mijne moeder, vóór dat ik twintig jaren telde, wilde volstrekt, dat ik op rousseau zou gelijken, en Mevrouw van staël maakte dezelfde vergelijking, in 1813. Het Edim-

[p. 562]

burgh Review heeft iets dergelijks gezegd, in deszelfs kritiek wegens den vierden zang van Childe - Harold. Wat mij betreft, ik vind geenerlei gelijkenis tusschen ons in eenig punt. Rousseau schreef in proza, ik in verzen. Hij behoorde tot de volkspartij, ik tot de Aristocratische. Hij was wijsgeer; ik ben zulks in 't geheel niet. Hij gaf zijn eerste werk op den ouderdom van 40 jaren - ik het mijne op mijn 18de levensjaar in 't licht. Zijne eerste proeve verwierf hem algemeene toejuiching; de mijne had een volkomen tegengesteld lot. Hij trouwde zijne huishoudster; ik heb niet kunnen leven met mijne vrouw. Hij meende, dat het gansche heelal tegen hem zamenspande; mijn klein wereldje scheen te gelooven, dat ik bestendig ontwerpen smeedde tegen hare rust. Hij beminde de kruidkunde; ik bemin bloemen en heesters, maar zonder eenige kennis van geslachten en soorten. Rousseau stelde met schroomvalligheid en moeite, ik met snelheid en doorgaans met gemak. Hij wilde nooit te paard rijden of zwemmen, noch verstond lets van den wapenhandel; ik ben een goed zwemmer, een vrij goed ruiter, en weet bovendien tamelijk wel met het geweer, inzonderheid met den houwer, om te gaan. Rousseau, eindelijk, was een groot man; en, zoo deze gelijkenis gegrond ware, konde ik mij daardoor niet dan vereerd achten; maar ik schep geen behagen in mij te streelen met eene valsche voorstelling.