Vaderlandsche letteroefeningen. Jaargang 1828

[p. 152]

De zangeres Henriëtte Sontag te Frankfort.

Toen henriëtte sontag, voorleden jaar, te Weimar, op zekeren avond, door göthe was onthaald geworden, las men in de Courant: ‘De Koning der Dichters heeft het Wonderkind gelaafd met spijs en drank.’ Ook te Frankfort heeft men zich dermate uitgeput in haren lof, dat men gerustelijk een' prijs van honderd dukaten konde uitloven voor hem, die een op haar nog niet verbruikt bijvoegelijk woord uitvond. Men heeft haar, onder anderen, genoemd: de Onnoembare, de Hemelsche, de Hooggeprezene, de Onvergelijkelijke, de Hooggevierde, de Hemelsche Jonkvrouwe, de zachte Parel, de jonkvrouwelijke Zangeres, het geliefde Meisje, de schoone Maagd, de Heldin des Gezangs, het Godenkind, de dierbare Zangnimf, de Parel der Opera, enz. Het lust ons, te harer eere, de dronkenschap, welke zij te Frankfort verwekte, te vermelden: immers een zoo algemeene roes, hij moge ook de drinkers niet vereeren, strekt in allen gevalle tot lof van den wijn!

Met eene geringe woordverandering, kan henriëtte sontag met cesar uitroepen: ‘Ik kwam; men zag; ik overwon!’ De overwinning ging voor haar uit, en haar strijd was slechts een spel, tot viering der zegepraal. De eerste, belangrijke hulde werd haar bewezen door het Vreemdelingsblad, dat hare aankomst in deze bewoordingen aankondigde: ‘Jonkvrouwe sontag, Koninklijk-Pruissische Kamerzangeresse, met Gevolg en Onderhoorigen (Dienerschaft);’ terwijl omtrent Vorstelijke personen alleen nog het woord hoog bij Gevolg wordt gevoegd, waardoor men haar tot aan de trappen des troons verhief, en, zonder zich aan de misdaad van gekwetste Majesteit schuldig te maken, wel niet verder konde gaan. Aan deze eerste hulde sluit zich gevoegelijk de laatste, welke haar te Frankfort wedervoer; daar de waard der herberg, welke zij veertien dagen lang bewoonde, bij haar vertrek geen' penning wilde aannemen, en hierdoor ‘den ouden Roomschen Keizer’ (het uithangbord) verjongde, en veredelde tot een Prytaneum, waar vermaarde Duitschers in naam des vaderlands geherbergd en onthaald worden. Tusschen deze beide huldigingen breidden zich alle de overige, in ontelbaren getale, uit. Zij verscheen op eenen tijd, dat het veel bezwaarlijker viel, de algemeene opmerkzaamheid te vestigen, dan te verdienen; te weten, toen de tijding van den

[p. 153]

zeeslag bij Navarino in het Joden- en Effekten-rijke Frankfort aankwam. De woeste Turksche muzijk zelfs kon den zoeten nachtegaalstoon niet verdooven, en maakte met dezel al een zeer wonderlijk kontrast. De Sultan en de sontag, codrington en othello, de Divan en de Barbier, dit alles werd dooreengemengd. Den Joden zelfs overviel eene ligte duizeling; en, wanneer zij ter Beurze over achtsten en kwarten handelden, wist men soms niet, of zij maten of percenten meenden. De prijs der schouwburgsplaatsen werd verdubbeld; en echter stroomden de aanschouwers in groote scharen derwaarts, zelfs heel uit Keulen en Hanover! Het was gelijk ten tijde der Olimpische spelen. Een Engelschman, die geene plaats meer in de loges kon bekomen, wilde, in zijne kunstwoede, den ganschen bak voor zich alleen bespreken. Een jongeling kwam heel van Wisbaden, acht uren ver, te voet, kreeg met ongeloofelijke moeite eene staanplaats, werd flaauw vóór dat de gordijn was opgehaald, en, wijl er geene ruimte overschoot om in onmagt te vallen, overeindstaande en schier levenloos van hand tot hand ter deure uitgeschoven, kwam niet tot zichzelven dan nadat het scherm gevallen was, en keerde, des anderen morgens vroeg, te voet terug, van waar hij gekomen was. Een ander bekocht werkelijk zijne kunstdrift met den dood; terwijl velen voor dezelve met ziekte en kwetsuren boeteden. De nieuwsbladen waren als doorzaaid met aankondigingen van vermiste colliers, ringen, braceletten, shawls en andere fraaijigheden, welke vrouwen in gedrang kunnen verliezen. Men zag in den schouwburg eene algemeene oogenrusting der gansche weerbare manschap van Frankfort; en de vele honderden, in den glans der kroonlusters schitterende tooneelkijkers, alle op ééne zwakke maagd gerigt, leverden eene geduchte krijgshaftige vertooning op. Doch wel nooit werd eenige artillerij slechter bediend: de vijand werd in het geheel niet, maar alleen de aanvallers zelve werden gewond! - De schouwburg werd twee uren vroeger dan gewoonlijk opengezet, en reeds lang te voren was het groote voorplein met menschen bedekt. Men zou gezegd hebben, dat den eerst intredenden gelaarsden voet een paar gouden sporen was toegedacht!

(Het vervolg en slot hierna.)