Vaderlandsche letteroefeningen. Jaargang 1828

Belangrijke ontdekking voor de scheepvaart.

Op de tegenwoordige Fransche Tentoonstelling der voorwerpen van Volksnijverheid vindt men ook de Viltbekleeding, waarmede de Heer dobrée van Nantes de Fransche schepen zal voorzien. Het kan niet onbelangrijk geacht worden, hier iets naders omtrent eene der gewigtigste uitvindingen voor den handel en de scheepvaart mede te deelen.

Sedert den jare 1760 kwam het bekleeden der schepen met koper vrij algemeen in zwang. Het zij men daarnevens nog een bekleedsel van hout voegde, of niet, altijd werd het onder water gaande deel van het schip met grof, met heet teer besmeerd papier overtrokken, waarop dan eerst het koper werd aangelegd. Men poogde daardoor zoo veel elasticiteit aan hetzelve te geven, dat de koperen platen bij het

[p. 38]

vastspijkeren niet leden, en zich zoo vast aan het schip hechteden, dat het zeewater niet onder het koper konde doordringen. Ware dit doel volkomen bereikt geworden, zoo was het koper eens zoo duurzaam geweest, wijl het alsdan alleen aan de buitenste oppervlakte door den roest zoude aangedaan zijn; maar het wordt ook binnenwaarts aangetast, en bij elke nieuwe bekleeding vindt men het papier geheel verrot. - Deze bewerking liet alzoo nog veel te wenschen over.

In het vijfde jaar der Fransche Republiek nam men eene nieuwe proef. Men bekleedde, in de haven van Brest, een fregat met op elkander genaaid en geteerd zeildoek; maar het linnen verrotte desgelijks, en men zag daarvan af. Thans kwam men op den inval, vilt daartoe te bezigen. Een uit dierenhaar bestaand weessel, dus redeneerde men, is niet, gelijk een uit het groeijend rijk, aan gisting onderhevig; en men bevond inderdaad, dat het bijkans onvernietigbaar is. Deze nieuwe bewerking werd door de Engelschen aangenomen, die tegenwoordig nagenoeg duizend met vilt bekleede vaartuigen bezitten, en de Fransche Marine volgt thans dit voorbeeld; hebbende met den Heer dobrée eene overeenkomst aangegaan tot bekleeding harer schepen op gezegde wijze. Naar het voorschrift van dobrée aangelegd, vormt het vilt een inderdaad ondoordringbaar deksel; het beschut voor het knagen der wormen, waartegen zoo vele middelen vruchteloos beproefd zijn; op die wijze bedekt, kunnen de voegen van het schip haar breeuwsel niet meer uitwerpen, en de kalfatering onmogelijk afspringen; het vilt belet steeds alle indringen van het water en de daaruit ontstaande ongevallen, zoodat een met vilt overtogen schipsbuik drie- ja viermaal langer duurt dan een gewone, en daarenboven veelvuldig stilliggen en kostbare reparatiën bespaart; eindelijk, hetgeen een zeer groot voordeel is, is deze elastieke, ondoordringbare dekking zoo sterk, dat de zijden van een schip kunnen worden ingestooten, zonder dat er water binnendringt en het schip wordt opgehouden.

De ondervinding heeft alreeds dobrée's hoop en verzekeringen bevestigd; gelijk het volgende uittreksel eens berigts van john opham, Kapitein van den Walvischvanger Triton, uit de haven van Nantes, moge bewijzen: ‘Wij kwamen aan kaap Vierge, en zeilden acht knoopen. Eensklaps stiet het vaartuig op de punt eener zandbank. Het borsthout ontving den stoot, en werd door denzelven wegge-

[p. 39]

scheurd. Dan, hoe sterk ook de stoot geweest was, het vilt had het schip zoo wèl behoed, dat zich geen droppel waters in het ruim bevond. De manschap, gerustgesteld, vervolgde den koers, en na verloop van eenige dagen liep het schip de Magellaansche zeeëngte in. Dit was in dat jaargetijde een stout bestaan. Tweeënveertig dagen lang had men dan ook met verschrikkelijk weder te kampen, en het schip werd aan het Vuurland, op eene plaats, waar spitse rotsen zijn, op de kust geworpen. Reeds achtte men het schip verloren; doch, bij den eerst opkomenden vloed, gelukte het, met behulp van alle de ankers, hetzelve buiten gevaar te brengen. Men dacht, dat te dezer gelegenheid veel water moest zijn binnengedrougen, en het eerste werk was, naar de pompen te grijpen; doch zulks was hier even min het geval als bij kaap Vierge. Het schip zeilde naar de Sandwich-eilanden, kruiste een half jaar lang op de kust van Japan, begaf zich vervolgens ter vischvangst naar de kust van Kalifornië, en keerde eindelijk naar Nantes weder. Bij het naauwkeurigst onderzoek vond men het schip volkomen zóó, als het de werf had verlaten; kalfatering, breeuwsel, vilt, hout, alles is gaaf en gezond, gelijk het uit handen der scheepstimmerlieden kwam. De schipsbuik kan wel even zoo lang mede als het schip zelve, dat eerst vier en een half jaar oud is.’

Deze belangrijke verbetering, derzelver invloed op de Assurantiën, en het besparen van kosten voor de Marine, niet in aanslag gebragt zijnde, moet het onschatbaar voordeel aanbrengen, daar dezelve het indringen des waters zelfs dàn belet, wanneer een vaartuig gestooten heeft, van jaarlijks een groot getal zeelieden bij het leven te bewaren, en alzoo der menschheid een' waarachtigen dienst bewijzen.