Vaderlandsche letteroefeningen. Jaargang 1828

[p. 581]

Brief aan mijne Kinderen, over mijne bekeering tot de ware Christelijke Godsdienst, en de beweegredenen, die mij genoopt hebben, om uit de Roomsche Kerk, waarin ik geboren werd, tot de Protestantsche over te gaan, waarin ik hoop te sterven. Door Pierre Bayssière, Mr. Zadelmaker, te Montaigut, Departement Tarn-et-Garonne. Naar den tweeden druk uit het Fransch vertaald. (Motto: Matth. XVI:26.) Te Amsterdam, bij A.B. Saakes. 1828. In gr. 8vo. IV en 51 bl. f :-60

Een eenvoudig, onopgesmukt en daarom ook geloofwaardig berigt, omtrent de beweegredenen, waardoor de Schrijver is overgehaald geworden tot de omhelzing van het Protestantisme, met een vaderlijk doel ook voor zijne kinderen in het licht gegeven. Met deze algemeene aanprijzing van dit stukje zouden wij kunnen volstaan, daar de Amsterdamsche Ringsvergadering, in dezen jaargang van haar Christelijk Maandschrift, deszelfs gewigtigen inhoud uitvoerig genoeg heeft kennelijk gemaakt. Het komt ons echter voor, dat ook onze Letteroefeningen van dit allezins gewigtig stukje nadere kennis behooren te nemen en te geven.

Onze Schrijver dan, als lid der Roomsche kerk, niet zeer aan die kerkleer gehecht, verloor den 11 Februarij 1821 zijne echtgenoote. Voor deze, naar de gebruiken dier kerk begraven, verzocht hij den Priester om het houden van zielmissen voor de rust zijner afgestorvene. Tot in de maand Junij telkens uitgesteld, door het voorgeven des Priesters, dat hij met missen overkropt was, vond hij dezen dadelijk bereid, toen hij, op aanraden zijner schoonzuster, den zielmislezer een zesfrankenstuk liet zien. Dit gedrag des Priesters spoorde den man aan, om aangaande het Vagevuur het Nieuwe Testament te raadplegen, dat, sedert geruimen tijd, op den schoorsteenmantel als verschoveling gerust had. Bij de eerste

[p. 582]

lezing viel voor hem weg de leer van het Vagevuur, bij de tweede die van den Paus, bij de derde de Transsubstantiatie. Tevreden dat hij de logen had achterhaald, staakte hij zijn onderzoek, en liet zijnen onderwijzer wederom gedurende bijna twee jaren op de vorige plaats rusten. Door verzuim van vroeger onderrigt werd hij, van een' Roomschkatholijke, een ongeloovige. Doch, door den prachtigen starrenhemel met Gods bestaan verzoend, las hij ten vierden male het Nieuwe Testament, om de zedelessen, die hij bij de vorige lezingen eenigzins had opgedaan en die hem sedert flaauwelijk waren bijgebleven, als rigtsnoer van zijnen wandel en handel nader te leeren kennen. Nu vond hij een helder licht, hetwelk hem tevens duidelijk deed zien, dat de predikers dier zuivere zedeleer onmogelijk enkel uit zichzelven hadden geput, maar dat zij door Gods geest, zoo als zij betuigden, ook hierin geleid waren. Daardoor werd hem jezus christus in allen opzigte dierbaar en Goddelijk, als die ook voor hem gestorven was. Verlangend, om de Christenen naar het Evangelie te leeren kennen, vermoedde hij die te zullen vinden in de vervolgde en gehate Protestanten. Hiervan werd hij nader overtuigd, eerst door een gesprek met zijne tweede huisvrouw, vervolgens door twee verweerschriften over het Katholicisme en Protestantisme, en eindelijk door briefwisseling en een elf maanden daarop gevolgd gesprek met den Predikant van Nérac; en nu, ten volle verzekerd aangaande het Bijbelsche Christendom der Protestanten, ging hij, na meer dan vijfjarige slingering, tot het kerkgenootschap van deze over, den 23 December 1826.

Ziedaar het voorbeeld van eenen man, alleen door den Bijbel teruggebragt, zonder goud of zilver, list of bedrog, valsche wonderen en dwang. Voor eenvoudige, waarheidlievende Christenen, die gevaar loopen in de listige netten der rondloopende Roomsche Proselietenjagers verward te worden, is de lezing van het geheele ftukje, ook bij herhaling, hoogstnuttig. Deze Brief, opdat wij hiermede besluiten, zal, door deszelfs eenvou-

[p. 583]

digen toon, door beknoptheid, en den geringen prijs, voor welken dezelve verkrijgbaar is, veler oogen eer kunnen openen, dan de hiertoe te prachtig en te kostbaar uitgedoste Hendrik en Antonio van bretschneider.