Vaderlandsche letteroefeningen. Jaargang 1828

Uitgelezene Gedachten van den Graaf De Ségur. Uit het Fransch. Te Rotterdam, bij J. Immerzeel, Jr. In 12mo. 148 Bl. f 1-20.

Een net, allerliefst boekje vol levenswijsheid, doch zonder voorrede, waarvan wij hier de plaats zullen vervangen. De Schrijver is een Fransch Staatsman, door zijnen geest en zijne talenten vermaard, Schrijver eener voortreffelijke Geschiedenis van Europa tusschen 1786 en 1797, en van zeer onderhoudende Gedenkschriften van zijnen eigen' tijd en verrigtingen, vooral van zijn Gezantschap in Rusland in 1785-1787, waaruit men katharina II, potemkin, den Prins de ligne, en andere beroemde mannen van dien tijd, en den staat van Frankrijk even vóór de Omwenteling, beter leert kennen, dan uit eenige aan ons bekende werken. Zijn Zoon is de Schrijver vol talenten, die ons den veldtogt van Rusland bijna met de kracht van eenen tacitus heeft afgeschetst. De Vader heeft, behalve zijne historische, nog meer andere werken geschreven, uit welke eene bloemlezing is gemaakt van korte spreuken, in den vorm der bekende Maximes van rochef oucault, doch niet zoo zeer op het grofste Egoïsmus gegrond. Verre vandaar! Men hoore slechts:

‘De grijsheid des eigenbelangzoekers is akelig: hij heeft noch medgezel, noch opvolger, noch hoop; hij alleen vervult ongeschiktelijk zijn' eigen' cirkel, even als de slak haar huisje; het voorledene is voor hem eene ledige ruimte, het tegenwoordige eene wildernis, en de toekomst het niet.’

Men hoore nog de volgende zedespreuken:

‘Er bestaan twee soorten van vrolijkheid. De eene is levendig, ligtvaardig, onbezonnen, onstuimig, driftig; zij is die der jeugd; zij vermoeit door haar gedruisch, en, even als een vuurwerk, laat zij in de ziel iets stils en treurigs achter. De andere is bedaarder, zachter, duurzamer; zij is eene kunstverlichting, die de schaduwen des nachts doet verdwijnen, en die ons verheugt, terwijl zij ons verlicht. Deze be-

[p. 121]

koorlijke vrolijkheid is eigen aan goede, beminnenswaardige, kundige, deugdzame, toegevende grijsaards; men verbeeldt zich in haar den glimlach van eene vriendelijke ondervinding en van een gerust geweten te zien.’

‘De vrijheid moet, in hare wieg, gevoed worden door de voorzigtigheid. De vrijheid vergaat meer door hare buitensporigheden, dan door hare vijanden.’

‘De hovelingen, voor welken de fortuin maar al te dikwerf de eenige godheid is, veranderen van godsdienst even als van meester.’

‘Er is geene drift, die zoo zeer verblindt als het belang; het belet de klaarblijkelijkheid te zien.’

‘De eenige vrede, die van eenigen duur is, is een gematigde vrede, omdat hij geenen wrok achterlaat.’

Wij weêrhouden ons, doch ongaarne, van meer af te schrijven. Dit keurig uitgevoerde boekje zou goed zijn tot prijzen op de scholen, indien de daarin vervatte lessen niet meer voor mannen dan voor kinderen waren.