Vaderlandsche letteroefeningen. Jaargang 1827

De ruïnen van Athene aan Engeland.

V.

Laat u onze dank behagen, schuts der vrijheid, Engeland!
Schiktet gij der Hooge Porte niet een' Lord, als afgezant,
Om voor ons behoud te pleiten? - Ridderlijk heeft hij 't bestaan.
Grieken! hoort, wat hij met éénen pennetrek niet heeft gedaan! -
Wen de teedre bloem der vrijheid in het stof vertreden wordt,
Wen de heilge stad, Athene, in der Heidnen klaauwen stort,
Dan, ook dan - beseft het, Grieken! - blijven wij toch onverlet,
Ja beschermd door d' eigen vijand, die uw scharen heeft verplet! -
Moge u onze dank behagen, schuts der vrijheid, Engeland!
Jammer, dat gij vruchtloos schiktet uwen Lord, als afgezant:
Want geen smeekschrift kan ons redden; - de Ruïnen van Atheen
Wagglen met de vrije Grieken, storten bij hunn' val ineen.
Lange hielden wij ons staande, onder smaad en schimp en leed,
In de jammervolle tijden, die men ons aanschouwen deed.
Vreemden kwamen ons bezoeken, gaapten ons verwonderd aan,
En wij zagen 't onverschillig, lieten rustig hen begaan;

[p. 692]

 

En zij maten en zij schetsten,-niemand schetst en meet den geest!-

 

Weltevreden, als zij wisten, hoe men onze namen leest.

 

Ook is ons een Lord genaderd, heeft van ons bemoste hoofd,

 

Opgetogen van bewondring, heel de beeldenpraal geroofd.

 

Laat hem met zijn' buit vrij trekken'-Heilons, dat wij vast nog staan,

 

Om op 't morgenrood der vrijheid, na den nacht, een' blik te slaan!

 

Voor de aloude Godenbeelden, dragen wij de vrijheidsvlag,

 

't Sein voor Hellas' dappre zonen: ‘Met Barbaren geen verdrag!’

 

Ach! wanneer zij moeten zwichten, waartoe ons dan nog gespaard?

 

De Ruïnen van Athene hebt ge toch in prent bewaard!

 

Met den laatsten slag der vrijheid storten wij tot puin ineen,

 

En op 't graf van elk' der helden werpen wij nog eenen steen.

Naar wilhelm müller.
j.w. ijntema.