Vaderlandsche letteroefeningen. Jaargang 1827

De hoop van Griekenland.

IV.

Broeders! ziet niet in de verte naar de hulp van vreemde hand;
Ziet slechts, wilt gij zeker bouwen, in uw eigen hart en land.
Vindt gij daar, voor uwe vrijheid, niet het heilig outer staan,
Nu en nimmer, broeders! nimmer komt zij u van buiten aan.
Zelf hebt gij 't u opgeladen, 't slavenjok zoo hard en zwaar;
Zelf hebt gij dat jok gedragen, en gij droegt het nog, voorwaar,
Hadt ge lijdzaam willen beiden, o mijn dierbaar Griekenland!
Dat het van u wierd genomen door eene andre, vreemde hand.
Zelve moet gij voor u kampen; gij, die zelf u hebt bevrijd.
U de schuld en u de boete, u de lauwer na den strijd!
Velen zullen u beklagen, velen bidden voor uw heil;
Velen hebben hunne voorspraak, velen hunnen raad u veil.
Hoopt gij meer? Bouw op die hope toch uw vrijheidsveste niet,
Dat de grond, waar gij ze op bouwdet, niet in puinen u ontschiet'!
Aan uwe oude vrijheidsglorie doet de nieuwe wereld regt;
Want de vrije is in de groeve even lijdzaam als de knecht!
Legt boetvaardig uwe wapens neder voor der Turken stok;
Kromt gewillig nek en schouder onder 't oude slavenjok:
Dan, dan moogt gij veilig bouwen op de magt der Christenheid;
Dan, dan moogt gij zeker hopen, dat der Turken gunst u vleit!
Rust en vrede wil Europa: waarom hebt gij die gestoord?
Waarom heeft de waan der vrijheid eigenmagtig u bekoord? -
Hoopt op geenen vreemden bijstand tegen eenen vreemden hoon:
Ook des Turkschen Keizers sopha noemt Europa eenen troon! -
Hellas! werwaarts wendt ge uw blikken? - Zoon! naar God, mijn hoop in nood;
God, mijn troost in schuld en boete; God, mijn schild in strijd en dood!

Naar wilhelm müller.
j.w. ijntema.