Vaderlandsche letteroefeningen. Jaargang 1827

[p. 530]

Eene zomerreis in Noord-Amerika.

III.
Het nieuwe Kanaal tusschen de Hudson-Rivier en het Meer Erie.

Het graven van dit kanaal is eene der stoutste en belangrijkste ondernemingen van den laatsten tijd. Er was in vroegere jaren wel eens aan gedacht, om de binnenlandsche zeeën Erie en Ontario met de Noordrivier te vereenigen; maar de uitvoering werd voor onmogelijk gehouden. En inderdaad, als men de hinderpalen ziet, welke hier te boven zijn gekomen, overtuigt men zich, wat kracht van wil en inspanning van menschen vermogen. De lengte van 362 Eng. mijlen, dus meer dan 120 uren, van Albany naar Buffalo, was niet de grootste moeijelijkheid, die overwonnen moest worden. Het meer Erie ligt 550 voeten boven de Hudson-rivier. Tusschen deze twee wateren ontmoet men, op meer dan ééne plaats, bergen van massive rots, moerassen, rivieren, welke dwars in den weg loopen, zonder dat zij aan het kanaal eenig water kunnen aanbrengen, hetwelk met veel moeite en overleg in eenige kreken gezocht moest worden. De man, die hier, acht jaren vroeger, met de natuur en met den tegenstand en de hartstogten der menschen aan het worstelen ging, die bij deze onderneming eer en leven op het spel zette, was de witt clinton, de tegenwoordige Gouverneur van den Staat New-Yorck; een man, die, door het uitgeven van eenige statistieke werken, reeds eenige vermaardheid had. Nu zijne onderneming ten volle gelukt is, aan zijn vaderland de grootste voordeelen aanbrengt, en op veertien verschillende plaatsen in de Vereenigde Staten nagevolgd wordt, is de geestdrift der Amerikanen voor hem ontzettend groot. Naar het algemeen gevoelen, zou hij bij de eerste verkiezing wel President der Vereenigde Staten worden. Toen ik het geluk had, bij dezen beroemden kanaalman geïntroduceerd te worden, en in hem een gunstig, krachtvol en schoon uitwendig voorkomen ontdekte, maar met geheel witte haren, kon ik het hem aanzien, dat, gedurende de acht jaren, die er tot het graven van het kanaal besteed werden, de zucht, om over zijne

[p. 531]

vijanden en de natuur te zegepralen, den verdienstelijken man vele zorgen en slapelooze nachten moet gekost hebben.

Men begon, met wijs overleg, in het midden van de uiterste punten Albany en Buffalo het kanaal te graven, omdat men dáár den minsten tegenstand van den grond ontmoette, sommige plaatsen met elkander in verbindtenis bragt, en het nut van hetzelve den inwoneren dier streken overtuigend deed gevoelen; daarna voltooide men de uiterste gedeelten, welke het moeijelijkst waren, van Albany naar Schenectady, waar de grond zich al spoedig op eene zeer aanmerkelijke wijze verheft, en, op eenen afstand van 28½ Eng. mijlen, 26 sluizen noodzakelijk maakte, welke allen een verval van 218 voet waters hebben^(*). Tweemalen komt op dezen afstand de rivier de Mohawk het kanaal in den weg, en vereischt 2 aquaducten (waterleidingen), waarvan de eene 1188 voeten lang is en door 26 steenen bogen gedragen wordt, en de andere 748 voeten lengte met 16 verwulfde bogen bezit. Zulk eene waterleiding is een belangrijk gezigt, en vereerend voor den mensch, die alle hinderpalen weet uit den weg te ruimen: beneden zich ziet men eene snelvlietende rivier stroomen, en boven dezelve trekken paarden de volgeladene vaartuigen veilig over eene 1188 voeten lange brug.

Op eenen afstand van 8½ mijlen van Albany vereenigt zich een ander nieuw gegraven kanaal, dat van het meer St. George komt, met dit van het meer Erie; daarom is het kanaal in dezen kleinen afstand eenigzins breeder; want, hoewel het overal 40 voeten breedte van boven, en 28 op den bodem, benevens 4 voeten diepte, moet hebben, zag ik toch wel, dat er hier en daar wat aan de breedte ontbrak. Dit kon niet anders zijn, wegens den spoed, waarmede dit kanaal schijnt gegraven te zijn, hetwelk ook inzonderheid aan de sluizen zigtbaar was: reeds begon men aan deszelfs verbetering; bij voorbeeld, op plaatsen, waar de grond los is, en dus door het voorbijvaren der schuiten wegspoelt, was men bezig de kanten met steenen te beleggen.

Op dit kanaal vaart men met booten, welke, in de verte

(*) Het gansche Erie-kanaal heeft 83 sluizen, en een verval van 662 voet waters; dus 112 voeten meer, dan het meer Erie boven de Hudson-rivier ligt. De reden daarvan is toe te schrijven aan plaatselijke omstandigheden, die het noodzakelijk maken, het kanaal naar beneden te leiden.

[p. 532]

gezien, eenigzins gelijken op onze trekschuiten. Derzelver getal is ontzettend groot; men berekent, dat er in het zomersaizoen dagelijks 40 te Albany aankomen. Sommige van dezelve zijn alleen voor passagiers ingerigt; zoodanige varen er dagelijks 4. Deze packet-booten verdienen, wegens derzelver schoonheid en vele gemakken in zulk een kort bestek, wel eene beschrijving. Dezelve zijn 40 voeten (Eng. maat) lang, 14 breed, en juist zoo hoog, dat de grootste man er in kan wandelen. (Grooter kunnen er niet zijn, wegens de sluizen en bruggen.) Aan beide zijden heeft men glazen ramen van 4 voeten hoog, aan de buitenkanten met openslaande zonneschermen voorzien, zoodat men, in de schuit zittende, een goed gezigt heeft van de voorwerpen, welke men voorbijvaart: het voorgedeelte der boot is met eene groote dubbele deur afgezonderd, en maakt de Lady's cabin uit, welke met een tapijt, mooije gordijnen enz. versierd is en vóór op de boot uitkomt, waar nog eenige plaats is voor de Dames, welke in de opene lucht verkiezen te zitten. Ik merkte door deze inrigting op, dat eene Dame, zonder geleide van een' Heer, op eene fatsoenlijke wijze van New-Yorck den waterval in de Niagara kon bezoeken. De Heeren kunnen op het dek wandelen, of op eene opene plaats staan vóór de keuken, welke achter bij den stuurstoel gebouwd is.

Behalve het wèl overlegd gebruik, dat men van elk plaatsje op zulk eene packet-boot gemaakt heeft, is opmerkelijk de gedaanteverwisseling, welke de schuit van binnen ondergaat. In een oogenblik ziet men eene eetzaal; want stuurlieden, jagers, en wat verder tot de schuit behoort, spelen bij die gelegenheden voor knechts; tafels worden uit elkander gehaald, en op dezelve een morgen-, middag- of avondeten geplaatst, zoo aanzienlijk en zoo goed voorzien van het noodige, als men zulks in eene herberg verwachten kan. Als het eten gedaan is, verandert de schuit in een koffijhuis; sommigen zetten zich aan eenig spel; eenigen lezen nieuwspapieren of boeken, van welke iedere packet vrij wel voorzien is; anderen praten met elkander, of zijn dorstig, en maken gebruik van een klein, met traliewerk afgesloten kamertje in een' hoek van de schuit, waar de stuart (hofmeester) alle soorten van wijnen en sterke dranken verkoopt. Des avonds komt de grootste drukte aan, als de schuit in eene slaapkamer veranderen moet. De vaste banken aan beide zijden worden opengeslagen, en daaruit matrassen en kussens gehaald; uit

[p. 533]

een paar hoekkasten komen lakens en dekens te voorschijn; op de opengeslagene banken, en op ramen, welke met ijzers boven dezelve hangen, als ook op de kanapé's in het midden, worden de bedden gespreid; en, als de passagiers zich ter ruste begeven en de witte lakens over zich heen gehaald hebben, schijnt de flaauw verlichte slaapkamer een familie-grafkelder te wezen, in welk denkbeeld men versterkt wordt door de uitwaseming der slapenden in de alsdan te digt geslotene schuit. Om de laatste reden zocht ik zoo min mogelijk des nachts met de kanaalbooten te reizen, maar liever rustdagen te houden in dorpen en stadjes, welke, in die weinige jaren, langs het kanaal, als door de aanraking met een' tooverstaf, zijn uit den grond gerezen.

In de terugkomst, of bij afwisseling, reist men ook naar de Niagara met wagens even als onze Diligences; doch met kanaalbooten vond ik 't gemakkelijker en aangenamer. Men heeft er doorgaans goed gezelschap in; en bij al de overeenkomst, welke ik gedurig tusschen het karakter der Noord-Amerikanen en dat der Franschen opmerkte, behoort ook, dat de eersten zeer spraakzaam, vriendelijk en nieuwsgierig zijn: spoedig is daardoor kennis onder de reizigers gemaakt.

Wetende dat ik een Dutchman was, begon een Kapitein van een koopvaardijschip, die zich onder de passagiers bevond, te verhalen, dat hij in Nederland gereisd had, onder anderen dan ook in de alom vermaarde trekschuiten. De beschrijving, welke hij van deze ellendige vaartuigen gaf, waar menschen van allerlei soort, als haringen in de ton, op elkander gepakt zitten, waar de schipper en zijne knechts met elkander wedijveren om lomp te wezen, en welk vaartuig voortgetrokken wordt door één oud en afgeleefd paard, voor welks berijder men van de passagiers nog een fooitje vraagt voor het ijsselijke beuken, dat hij op dat arme beest gedaan heeft, gaf aan het gezelschap in de kanaalboot veel stof tot lagchen: de verhaler vroeg mij gedurig, of het niet waar was, en ik kon er weinig anders tegen inbrengen, dan dat zulks niet altijd zoo was; ik deed echter opmerken, dat het gemakkelijker valt, zekere inrigtingen op ééns goed te maken, waar er in het geheel nog geene zijn, dan de oude, die door jaren gezags gevestigd zijn, te veranderen.

De packet-booten op het Erie-kanaal worden door drie zeer goede paarden getrokken, en leggen, ondanks de groote vertraging door de sluizen en de vele kanaalbooten, welke

[p. 534]

dezelve op weg ontmoeten, in de 24 uren eenen afstand van omtrent 100 millen af, zoodat men, nacht en dag doorvarende, het gansche kanaal in vier dagen kan afreizen. De vracht wordt berekend, met eten en drinken, tegen 4 cents per mijl, dus in 24 uren voor 100 mijlen 4 daalders, hetwelk niet veel is, als men in aanmerking neemt de groote uitgaven, inzonderheid voor de geëmploijeerden, onder welke er eene vrouwelijke is, die meestal in de Lady's cabin is en de Dames bedient, het goede eten en drinken, dat men daar heeft, en den aanzienlijken kanaaltol, dien de booten betalen moeten. Indien hier de Burgemeesters de privilegie van de schuiten aan hunne meiden of knechts gaven, waardoor deze gerust alles op den ouden voet laten kunnen, en de passagiers zoo brutaal behandelen als zij willen, zou zulks zoo goed en zoo goedkoop niet zijn kunnen; maar het zijn hier weder associatien, welke onderscheidene lijnen dezer packets oprigten, derzelver Kapiteins aanstellen, en alles zoo goed mogelijk maken, om veel passagiers te verkrijgen en derzelver lof te behalen.

Het kanaal heeft voor reizigers drie onaangename zijden. De eerste is de vele en lage bruggen, welke over hetzelve liggen, waardoor men op sommige plaatsen gedurig verpligt is in de schuit te gaan, en welke reeds aan verscheidene menschen, die daarmede niet spoedig genoeg waren, het leven gekost hebben. De tweede is, dat er zoo vele kanaalbooten elkander ontmoeten, en dikwijls zoo vreesselijk tegen elkander stooten, dat ze schijnen te zullen breken, hetwelk vooral des nachts geen aangenaam gevoel is. De derde is de vele en kleine sluizen, welke insgelijks hevige stooten veroorzaken en eene groote vertraging, naar mate vele booten elkander daar ontmoeten. De eerste zou, door den overvloed van hout, gemakkelijk kunnen verholpen worden, maar eenen zoo veel te moeijelijker overtogt voor rijtuigen ten gevolge hebben; de twee laatste kunnen dàn eerst verdwijnen, als er een dubbel kanaal gegraven wordt, van welk denkbeeld men niet vreemd was, uit aanmerking dat de vaart gedurig sterker wordt, de onkosten van het thans voltooide kanaal voor het grootste gedeelte reeds afbetaald zijn, en men binnen weinige jaren geheel zonder schulden zal zijn.

Het eerste gedeelte van het kanaal vond ik het schoonste. Men vaart door bebouwde landen, en in het gezelschap van de rivier de Mohawk; dikwijls loopt het kanaal langs den

[p. 535]

rug van eenen berg, en beneden ziet men deze rivier zich kronkelen en tafereelen vormen, waardig om door het penseel nagebootst te worden. Aan de boorden dezer rivier hebben zich vele Duitschers nedergezet, wier schoone en welvarende boerderijen, dikwijls romanesk gelegen, met grond deden vermoeden, dat zij bij de ruiling van hun vaderland met Noord-Amerika niet veel verloren hebben. De namen der oudheid worden aan het Erie-kanaal weder verjongd. Troje, Rome, Syracuse, Utica, Palmyra zullen in weinige jaren steden van eene middelbare grootte zijn. In het voorbijvaren ziet men met de grootste drukte aan deze stadjes bouwen. De fraaije kerken vallen spoedig in het oog. Om deze mooi te hebben, schijnen de Amerikanen eene bijzondere gehechtheid te bezitten. Naauwelijks staan er 100 huizen bij elkander, of men ziet twee of meer schoone en smaakvolle kerkgebouwen oprijzen. Ieder bijzonder Protestantsch genootschap zoekt spoedig eene eigene kerk te hebben. Roomschgezinden treft men weinig aan onder de bewoners van het noordelijk gedeelte der Vereenigde Staten, als zijnde afstammelingen van Engelschen, Nederlanders en Duitschers. Onder de 100 kerken in New-Yorck is ééne Synagoge en twee Roomsche kerken, en op de geheele reis van New-Yorck naar de Niagara vond ik slechts ééne kleine Roomsche kerk; dit was te Utica, een stadje van 4500 inwoners.

Onder alle plaatsen, welke aan het kanaal liggen, klimt Syracuse met de meeste snelheid tot eene aanzienlijke hoogte, omdat dezelve gelegen is in de nabijheid van eene zoutbron, welke het grootste gedeelte der Vereenigde Staten thans van zout voorziet, en door een kanaal van 1½ mijlen in gemeenschap met Syracuse gebragt is. Uit deze ééne bron wordt berekend, dat dagelijks 120,000 gallons water in eene 70 voeten hooge reservoir gepompt worden, uit welke het, door pijpen, verscheidene mijlen in den omtrek gevoerd, en door de zon of sterk vuur uitgedampt wordt, en alsdan van de 45 gallons een schepel (bushel) zout geeft. Het vervoer van dit zout is dus weder een aanzienlijk voordeel, 't welk het nieuwe kanaal aanbrengt.

Onder de groote moeijelijkheden, welke het kanaal veroorzaakte, behoort ook het maken van eene lange hot ten brug of gang in het moeras van Onondaga, en de aquaduct en het bassin bij Rochester, een stadje aan de rivier Genesce,

[p. 536]

dat in weinige jaren eene bevolking van 4200 inwoners verkregen heeft.

De laatste dagreizen op het kanaal zijn minder aangenaam, omdat hetzelve de bebouwde landen verlaat, en grootendeels loopt door pas ontgonnene gronden of volkomene wildernissen, waar de boomen, die zichzelven geplant hebben, in geen grooter getal omgehakt of verbrand zijn, dan de werklieden noodig hadden om het kanaal te graven.

Als men door deze onbebouwde streken vaart, en daarbij bedenkt, dat de weg gaat naar de binnenlandsche zeeën Ontario, Erie, Huron, Michigan enz., alle bijna nog onbewoond en beneden de 50 graden N. br. liggende, dan lost men het vraagstuk bij zichzelven op, of de machinerleën in de fabrijken, die duizenden van een' ongezonden en nutteloozen arbeid ontslaan en aan den landbouw teruggeven, heilzaam of verderfelijk zijn.

Waarlijk, het behoort onder de voordeelen, welke het Erie-kanaal aanbrengt, dat hetzelve mede een hulpmiddel is, om die millioenen menschen, waarvan sommige landen in Europa overvloeijen, naar vruchtbare streken over te brengen, waar zij, die werken willen, overvloed van onderhoud vinden, en als vrije en gelukkige menschen leven kunnen. Ieder, die, vooral binnenlands, in de Vereenigde Staten gereisd, en overal gebrek aan handwerkslieden en landbouwers ontdekt heeft, en daarbij in aanmerking nam den overvloed van de beste levensmiddelen en goede betaling, welke de arbeiders ontvangen, zal zeker, gelijk ik, verwonderd zijn, dat men niet meer middelen zoekt, om de gebreklijdenden Europa te doen verlaten, vóór dat het nog eens staatkunde wordt, ten minste daar, waar geen willem van oranje regeert, om de vaccinatie, de maatregels tegen de pest, gele koorts enz. af te schaffen, en als uitvindingen van de vrijmetselaars en liberalen te verklaren!

Dewijl het Erie-kanaal geheel het werk der kunst is, wordt het water, gelijk ik te voren reeds aangemerkt heb, uit sommige kreken gezocht en van tijd tot tijd ververscht; daardoor wordt het een stilstaand en zeer troebel water, hetwelk voor de gezondheid niet voordeelig zijn kan. Ik heb verscheidene malen in den morgenstond zulk een' dikken en onaangenamen damp boven het kanaal zien hangen, dat men verpligt was, een' geruimen tijd in de schuit te blijven, en zich de uitwaseming der slapende passagiers, welke daarin nog heerschte, te getroosten.

[p. 537]

Omtrent 24 mijlen van het einde des kanaals, te Lockport, is deszelfs moeijelijkste plaats. Door vijf dubbele, achter elkander staande sluizen wordt het water op eens 76 voeten tegen eene steile rots in de hoogte gevoerd, en veroorzaakt een allerzeldzaamst gezigt. Door de sierlijke uitvoering van dit werk, en door aan de vier zijden der sluizen hardsteenen banken van meer dan honderd voeten te leggen, hebben hier de Amerikanen zich den roem willen verwerven van een der moeijelijkste en belangrijkste werken van dien aard in de wereld te hebben verrigt.

Het kanaal is vervolgens nog verscheidene mijlen in massive rots uitgehoold, tot dat de natuur eindelijk, als een bewijs van derzelver goedkeuring op het trotsche werk, voor het eerst aan hetzelve eene gunst betoond heeft: de Tonawanta-kreek, namelijk, komt hetzelve te gemoet, verlengt het 11 mijlen tot Blackrock, van waar weder een kanaal van 2½ mijlen gegraven is, dat zich te Buffalo met het meer Erie vereenigt.