Vaderlandsche letteroefeningen. Jaargang 1827

Napoleon en zijn broeder Lucien.

Napoleon wist, dat lucien zijn hof maakte aan eene zeer bevallige Dame, Meviouw joubertot, door eene

[p. 92]

echtscheiding meesteresse van haar lot geworden. Men sprak van een huwelijk tusschen haar en lucien. Napoleon zond haastig den Generaal duroc, die zijn onbepaald vertrouwen bezat, naar de Dame, hem aanbevelende, dat hij trachten zoude haar alleen te spreken, en haar alsdan, des noods door bedreigingen, over te halen deze banden te verbrken, ja, bijaldien hem geen ander middel mogt overschieten, om haar eene verklaring, met een bevel gelijkstaande, kenbaar te maken, zich van haar' persoon meester te maken. De Generaal vertrok, reed den ganschen nacht door, en kwam des anderen morgens aan het kasteel Plessis-Chamant, waar Mevrouw joubertot haar verblijf hield. In zijnen mantel gewikkeld, begas hij zich terstond, te voet, derwaarts. Hij deed goud schitteren, en verkreeg daardoor onmiddellijk toegang tot hare vertrekken. Eene kamenier werd geroepen; deze bragt den reiziger in eene kleine zaal, waar de Dame weldra verscheen; maar, terwijl zij de eene deur binnentrad, verscheen lucien eensklaps door eene andere, en, zich terstond tot duroc wendende, zeide hij tot hem: ‘Generaal! ik acht mij gelukkig mij hier te bevinden, om het genoegen te hebben, u mijne vrouw voor te stellen.’ - Duroc antwoordde, zonder zich te bedenken: ‘Ik had, Mijnheer, eene boodschap van zeer teederen aard aan Mevrouw joubertot; maar ik heb niets, dan mijnen gelukwensch, voor Mevrouw lucien. Mijne taak is verrigt, en ik verwijder mij.’ - Eene dringende noodiging tot een ontbijt werd minzaam afgewezen, en weldra bevond zich duroc weder te Parijs. Des anderen daags werd dit huwelijk bekendgemaakt; en het gevolg heeft doen zien, dat het jammer zou geweest zijn, zoo het verbroken ware geworden.