Vaderlandsche letteroefeningen. Jaargang 1827

Elegia ad amicum, amici fratris mortem lugentem.

Arridet voltu interdum Fortuna sereno,

Et celeri versa mox sugit orbe rotae;

Omne quod est hodie laetum et quod slore nitescit,

Vertet sors rigida crastina saepe manu.

Nulla fides rebus praesentibus, omnia cursu

Praetereunt celeri; tempora, fata docent.

Fata docent, nam quis diro, carissime, somno

Oppressum fratrem crederet esse tuum?

Flore suae aetatis raptum deslebimus? atro

Membra quiescent jam frigida sub tumulo? -

Quum repeto tempus, quo nuntia littera venit,

Littera, sed trepida sronte notata manu;

Nescio quis dolor irrepit mea pectora, visu

In solito sensus nil valuere mei.

Ter conata fuit nigrum mea solvere signum

Dextra, ter invitae deposuere manus.

Ter fingens mihi laeta, iterum recludere conor,

Sed mens, sed lacrymae me vetuere meae.

Ambiguum tandem vicit dolor ipse dolorem,

Ah nimium veri praescie saeve dolor!

Saepe, quasi haec salsae suerat mihi nuntia mortis

Rlisi; et clamavi saepe, vale atque vale!

[p. 44]

 

Saepe domo egressus mecum solatia quaerens,

 

Clamavi in silvis arboribusque, vale!

 

Sed nil ista juvant, vere occidit, ah animi ille

 

Dimidiumque tui dimidinmque mei!

 

Occidit! ast patria potuit securus in urbe,

 

Ast habuit, tristi qui sibi portet opem;

 

Ast habuit sratrem, madidos qui claudat ocelles,

 

Qui possit trepida dicere voce, vale!

 

Sed me destituit alio sub sole morantem,

 

Inque salutatus misit ab ore animam!

 

O utinam ad lectum cari licuisset amici

 

Proeubuisse, darem, redderet ipse manum.

 

Deficiens summos etiam tum forte dedisset

 

Amplexus, lacrymis funderet ut lacrymas.

 

Tunc ego purpureo sparsissem slore sepulchrum,

 

Pectoreque intrarem liberiore domum:

 

Votaque fecissem et signassem hoe carmine bustum:

 

Hic jacet immeritus raptus et ante diem.

 

Ast eadem fidi fata abrumpentia vitam,

 

Accessum ad Patriam me vetuere meam.

 

At tu saepe mihi interea, tu care superstes,

 

Scribe, mihi quaevis littera suavis erit.

 

Scribe et inhaerebunt animo notissnna fratris

 

Signa tui, simili paene notata manu.

 

Hanc ego saepe legens memori sub pectore condam,

 

Et mihi pro caris una duabus erit.

Scripsi Lochemi Cal. Nov. MDCCCXXVI.
j. peerlkamp.