Vaderlandsche letteroefeningen. Jaargang 1825

Maanlicht.

Gezeten op een heuvelkruin,

In weemoed en gepeins verloren,

Omringd van graauwend tempelpuin,

Aanschouw ik 't wijkende avondgloren.

De blonde Venus flonkert flaauw,

En spilt vergeefs haar liefdelonken;

De maan verbreidt aan 't hemelblaauw

De zachtheid van haar zilvervonken.

Het zuiderkoeltje speelt in 't klim;

De donkre beukentoppen suizen;

't Is of een lang verscheiden schim

In dit verlaten puin wil huizen.

Daar blinkt een staal van hemellicht,

Zoo zuiver en zoo maagdlijk teeder,

En vloeit in mijn verrukt gezigt

Uit Febe's godlijke oogen neder.

Wat wilt ge, weèrschijn van dien gloed,

Teruggestraald van reiner transen?

Wilt gij de wonde in mijn gemoed

Genezen met uw stille glansen?

[p. 778]

 

Zond u een diepverborgen magt,

 

Om hen, die onder smarten buigen,

 

Bij 't achtbaar donker van den nacht,

 

Van hooger liefde te overtuigen?

 

 

 

Misschien wel daalt gij neêr op aard',

 

Om mij geheimen te verkonden,

 

Aan niemand ooit geöpenbaard,

 

In dit bevlekt verblijf der zonden?

 

 

 

Of is de glans van uw gelaat,

 

Dien 'k zoo verheven schoon zie flonkren,

 

Is die misschien de dageraad

 

Van 't licht, dat nimmer zal verdonkren?

 

 

 

Verheerlijkt door dien morgenschijn,

 

Voel 'k mij een heilge drift doorstroomen;

 

Ik denk aan die gezaligd zijn; -

 

Zijt gij welligt de ziel dier vromen?

 

 

 

Of voert ge alleen hun schimmenrij

 

Op 't eenzaam pad van droeve vrinden,

 

Wanneer ze in diepe mijmerij

 

Een' zucht vertrouwen aan de winden?

 

 

 

Geliefden! daalt dan, zonder schroom,

 

Hier, van gewoel verwijderd, neder;

 

Genooten van mijn' zoeten droom,

 

o, Komt dan elken avond weder!

 

 

 

Ja, komt, en koelt dat blakend vuur,

 

Dat woelt en omgolft in mijn' boezem,

 

Gelijk de dauw, in 't morgenuur

 

Gedropen in den lentebloesem! -

 

 

 

Helaas! gij wijkt! - een somber kleed

 

Van nevlen spreidt zich langs de kimmen,

 

Omringt mij met een' nacht van leed,

 

Waar Febe's oog niet door kan glimmen.

Naar de lamartine, Médit. 5^ième.
jurriaan moulin.